Šesta neprijateljska ofanziva

U jugoslovenskoj istoriografiji, pojam šesta neprijateljska ofanziva obuhvata period drugog svetskog rata u Jugoslaviji od polovine septembra 1943. godine, neposredno nakon kapitulacije Italije, pa do januara 1944. godine.[1]

Šesta neprijateljska ofanziva, od septembra 1943 do januara 1944.

Šesta ofanziva je bila ciklus njemačkih ofanzivnih operacija s ciljem uspostavljanja kontrole nad teritorijama bivše italijanske zone, sada pod kontrolom partizana. Uprkos žestokom otporu partizana, njemačke trupe su utvrdile položaje u priobalnom položaju. Istovremeno, nisu uspjele uništiti nijednu veću partizansku jedinicu, korjenito promijeniti stanje u svoju korist, niti otkloniti prijetnju proboja partizanskih snaga u Srbiju.[2]

Nemačke operacije od sredine septembra 1943. do januara 1944. godine izvođene su duž jadranske obale, na području Slovenije i slovenačkog primorja, a zatim na Kordunu, Baniji, u Lici, Sandžaku, istočnoj i srednjoj Bosni i Bosanskoj krajini.[3] Nemačka dejstva su izvođena po različitim planovima, prema različitim teritorijama, u različito vreme i sa različitim rezultatima i, kao takva, ne predstavljaju jedinstvenu operaciju.[3]

Operativna situacija

uredi

S kapitulacijom Italije nastupila je prekretnica u ratu u Jugoslaviji - nestale su velike mase okupatorskih snaga, veći deo italijanskih divizija je i razoružan, a uporedno je ojačala Narodnooslobodilačka vojska i stekla mogućnost odbrane većih teritorija.[3] Nakon toga, Vermaht više nije pokušavao operacije okruženja i uništenja. Šesta neprijateljska ofanziva, premda od velikog značaja za obe strane, imala je ograničene ciljeve i predstavlja reakciju Nemaca radi zauzimanja i obezbeđenja jadranske obale, zaleđa i komunikacija.[3]

1. novembra 1943. godine, Nemci konstatuju da su ustanički pokreti prerasli u puna ratna dejstva:

„Situacija u unutrašnjosti Balkanskog poluostrva, u neposrednoj vezi sa zamišljenim, odnosno stvarnim tokom događaja na području Sredozemnog mora, znatno se zaoštrila. U očekivanju, da će kombinovani vojno-politički udar od 8. 9. dovesti do brzog sloma nemačkog južnog i jugoistočnog fronta, ustanički pokreti prerasli su u aktivna borbena dejstva. Delimično su vršene pripreme da bi se pružila ruka anglo-američkom iskrcavanju.“[4]

– Izveštaj nemačkog komandanta Jugoistoka o stanju na Balkanu 1.11.1943.

Isti nemački izveštaj dalje navodi da je Tito na teritoriji NDH stvorio "sovjetsku državu" sa dobrom civilnom upravom i vojskom jačine 100.000 ljudi:

„Vođa bandi Tito, koji radi po uputstvima Staljina, stvorio je sovjetsku državu unutar Hrvatske i raspolaže sa dobrom civilnom upravom.

Ceni se da su oružane snage jačine 100.000 ljudi i da su zasad formirane u 20 divizija i 14 samostalnih brigada. U pogledu naoružanja, iako se ono sastoji uglavnom iz lakog pešad. oružja, smatra se da zadovoljava, s obzirom na planinski karakter bojišta. Preuzimanjem materijalne opreme iz najmanje 2 italijanske divizije i delova razbijenih hrvatskih jedinca, te su oružane snage sve više upotpunjavane teškim naoružanjem, motornim vozilima itd.
(...)

U narednim zimskim mesecima neće se više raditi o opstanku Hrvatske, Crne Gore i Albanije, nego o stvaranju ili sprečavanju stvaranja boljševičkog bojišta na celokupnom, području Jugoistoka, u neposrednoj blizini granice Rajha.“[5]

– Izveštaj nemačkog komandanta Jugoistoka o stanju na Balkanu 1.11.1943.

Operacije tokom šeste ofenzive

uredi

Šesta neprijateljska ofanziva obuhvata sledeće nemačke operacije nakon kapitulacije Italije u Jugoslaviji u jesen 1943. godine:

 
Ulazak njemačkih jedinica u Split septembra 1943.

Šesta ofanziva obuhvata i veliku nemačku zimsku ofanzivu u Jugoslaviji 1943/1944. godine, koja obuhvata sledeće operacije:

 
Nemački vojnici u borbi protiv partizana u Bosni, zima 1943/44.

i mnoge druge manje operacije.[6]

Reference

uredi

Povezano

uredi