Sofronije Podgoričanin

Sofronije (Podgoričanin, PodgoricaSremski Karlovci, 7. januar 1711) je bio mitropolit karlovački (krušedolski) i, stoga, jedan važnih arhijereja Srpske pravoslavne crkve.

Sofronije (Podgoričanin)
Datum rođenja 1668.
Mesto rođenja Podgorica (Otomansko carstvo)
Datum smrti 7. januar 1711.
Mesto smrti Sremski Karlovci (Austrijsko carstvo)

Život

uredi

Mitropolit Sofronije, poreklom iz Podgorice, zamonašio se u Pećkoj patrijašiji.

Episkopsko zvanje

uredi

Posvećen je za episkopa pakračko-slavonskog na Spasovdan, 17. maja 1705. u manastiru Krušedolu od patrijarha Arsenija III i arhijereja: fruškogorskog Stefana, jenopoljskog Isaije i budimskog Jeftimija. Potvrđen je tek 20. juna 1708. od cara Josifa, a na predlog novoizabranog mitropolita krušedolskog Isaije (Đakovića).

Episkop Sofronije po dolasku u Pakrac zatražio je crkvu i vladičanski dvor, koje je otkupio episkop Petronije, a na osnovu prava naslednosti, i takođe nasleđenu zemlju od pomenutog prethodnika, koju je dobio na doživotno uživanje. Kada su se 1706. pobunili Srbi u Maloj Vlaškoj, uspeo je da ih umiri i zaštiti narod od obesti građanskih vlasti.

Mitropolitsko zvanje

uredi

Zatekavši se u Beču prilikom iznenadne smrti mitropolita Isaije (Đakovića), poslao je njegovo telo u pratnji arhimandrita Nikanora (Melentijevića) u manastir Krušedol. Za arhiepiskopa i mitropolita izabran je u manastiru Krušedolu 23. aprila 1710. Tom prlikom novoizabrani mitropolit, dobio je naredbu da lično dođe u Beč caru da onde dobije potvrdu.

Potvrdnu gramatu, iz koje se vidi da su odnosi između tadašnje Krušedolske mitropolije i Pećke patrijaršije potpuno uređeni, dobio je Sofronije od patrijarha pećkog Kalinika 18. maja 1710. Ona je izdata u selu Nemetu, blizu Temišvara. Između ndva izborna sabora u Krušedolu (1708. i 1710.) austrijske vlasti su na srpsku jerarhiju vršile strahovit pritisak da prekinu sve veze sa Pećkom patrijaršijom i svim istočnim patrijarsima iz, tobože, političkih razloga. Međutim, nije to bio pravi razlog. Austrijske vlasti i rimokatolička crkva su bili uvereni da će se kidaljem veza među pravoslavnim patrijaršijama lakše sprovesti unija.

O radu mitropolita Sofronija za vreme njegovog kratkotrajnog arhipastirstva ostalo je malo podataka. Pakračkoj crkvi je poklonio Tetrajevanđelje „poslužiti, Boga edinago vъ Troici slaviti“,a u mikleuškoj crkvi se čuvao antimins koji je osvetio 1710. godine. Za njegovo vreme je 1709. obnovljena knjiga „Molban Presvetoj Bogorodici i pravilo svetom velikomučeniku Teodoru Tironu“ u manastiru Hopovu, a 1710. godine knjiga „Zlatoust“ u manastiru Jasku.

Mitropolit Sofronije umro je već 7. januara 1711. u Karlovcima u 43. godini života i sahranjen je u Sabornoj Svetonikolajevskoj crkvi.

Izvori

uredi
Prethodnik:
Petronije (Ljubibratić)
Episkop pakrački
1705—1710
Nasljednik:
Vasilije (Rajić)