Miodrag Popović
Za ostale upotrebe, v. Miodrag Popović (razvrstavanje).
Miodrag Popović (Popovi, Crna Trava, 16. oktobar 1920 — Beograd, 2005) je srpski bio istoričar književnosti, esejist, pesnik, pripovedač, romanopisac i profesor Univerziteta u Beogradu.
| Miodrag Popović | |
|---|---|
 | |
| Biografske informacije | |
| Rođenje | 16. 10. 1920. Popovi, Crna Trava, Kraljevina SHS |
| Smrt | Beograd |
| Obrazovanje | |
| Zanimanje | književnik, univerzitetski profesor, istoričar |
| Opus | |
| Znamenita djela | |
Istorija srpske književnosti – romantizam I – III | |
Biografija uredi
Pre rata pripadao komunističkom pokretu. Osnovnu školu i gimnaziju završio je u Beogradu, 1939. godine. Studirao je na Medicinskom fakultetu u Beogradu i diplomirao na Filozofskom fakultetu 1951. godine. Bio je službenik Prosvetnog odeljenja INO Beograda, sekretar i član redakcije časopisa „Mladost“ i novinar u Radio Beogradu. Uhapšen po IB-u 16. oktobra 1949. i sproveden na Goli otok, potom u Rudnik „Kreka“, da bi 1. marta 1950. bio pušten na slobodu. Od oktobra 1950. radi kao bibliotekar u Univerzitetskoj biblioteci Svetozar Marković. Potom je (od 1955) asistent na Filozofskom fakultetu. Doktorira 1957. s tezom „Đura Jakšić do 1868. godine“. Od 1958. je naučni saradnik na Katedri za jugoslovensku književnost Filološkog fakulteta, pa vanredni profesor za predmet Jugoslovenska književnost (1964) i redovni profesor Nove jugoslovenske književnosti (1971). Penzionisan je 1. novembra 1980. godine.
Rad i dela uredi
Njegovo kapitalno delo je Istorija srpske književnosti – romantizam I – III (1968—1972), u kome temeljno analizira vreme i okolnosti nastanka značajnih dela srpske književnosti 19. veka i ističe njihove vrednosti sa današnjeg stanovišta. Na nov način je protumačio i prevrednovao delo većine srpskih romantičara (Vuk Karadžić, Sima Milutinović Sarajlija, Njegoš, Zmaj, Jakšić), dok je nekim piscima dao značajnije mesto nego što su ga do tada u književnosti imali (Koder, Prota Mateja Nenadović, Stojan Novaković). Sa velikim uvažavanjem napisao je obimnu monografiju o Vuku Karadžiću (1964) i kritički pisao o kosovskom mitu, smatrajući da svoje korene vuče iz paganskih obreda i da je svoj završni oblik dobio u vreme Prvog srpskog ustanka (Vidovdan i časni krst, 1976). Ove knjige su za njegova života doživele po tri izdanja u velikim tiražima.
Pored studija i eseja, u časopisima je objavljivao pesme, pripovetke, putopise i satiričnu prozu.
Monografije uredi
- Vuk Stefanović Karadžić 1787-1864, Nolit, Beograd, 1964,
- Istorija srpske književnosti – romantizam I – III, Nolit, Beograd, 1968 — 1972,
- Romantizam I – III, drugo skraćeno i prerađeno izdanje, Nolit, Beograd, 1975,
- Istorija srpske književnosti – romantizam I i II, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, Beograd, 1985,
Studije uredi
- Jedna pesma i jedna epoha, članci i studije, Novo pokoljenje, Beograd, 1954,
- Đura Daničić, Nolit, Beograd, 1959,
- Traganje za trajnim, književno-itorijske studije, Nolit, Beograd, 1959,
- Đura Jakšić, Prosveta, Beograd, 1961,
- Vidovdan i časni krst, ogledi iz književne arheologije, Slovo ljubve, Beograd, 1976,
- Ogledi iz književne arheologije, 1977,
- Zatočenik pamćenja (lament), 1981,
- Jota (Srp duha nečastivog), Rad, Beograd, 1981,
- Pamtivek (Srpski rječnik Vuka St. Karadžića), 1983, 1985
- Cetinjski bonik (o Njegošu), 1984, 1986,
- Poznice (memoarski eseji), Prosveta, Beograd, 1999.
Roman uredi
- Za jatom, 1955.
Nagrade uredi
- Nagrada Đorđe Jovanović 1972,
- Oktobarska nagrada Beograda, 1976.
- Sedmojulska nagrada, 1984.
- Vukova nagrada, 1987,
- „Geca Kon“, 2000.
Literatura uredi
- Golub Dobrašinović: Profesor Miodrag Popović, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva i Filološki fakultet, Beograd, 2000.
- Enciklopedija srpskog naroda, Zavod za udžbenike, Beograd, 2008.