Gurage
Gurage su jedna od etiopskih etničkih grupa, koji žive po plodnom poluplaninskom kraju, udaljenom oko 240 km jugozapadno od Adis Abebe.[2] Guraga po popisu stanovništva iz 2007. ima 1,867.377 ili 2,53% od ukupnog broja Etiopljana.[1]
| Gurage | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Gurage za stolom | |||
| Ukupna populacija | |||
|
1,800,000 [1] | |||
| Regioni sa značajnim brojem pripadnika | |||
|
Karakteristike uredi
Njihov teritorij prostire se od rijeke Avaš na sjeveru, do rijeke Gilgel Gibe (pritoka rijeke Omo) na jugozapadu, sve do jezera Zivaj na istoku.[2] Gurage su potomci vojnika koji su se iz svoje pradomovine današnje regije Tigraj naselili kao osvajači u novu domovinu za vrijeme Aksumskog Kraljevstva.[2] Gurage su sjedilački poljoprivrednici poznati po tom što najviše uzgajaju etiopsku ili lažnu bananu (Ensete ventricosum), sa koje se ne jedu lažni (nejestivi) plodovi već korijenje.[2] Uz to po planinama uzgajaju ječam, krumpir i kelj, a pšenicu i tef (biljku sličnu prosu) po dolinama.[3]
Govore guraginjom, jezikom koji pripada semitskoj jezičnoj grupi, sličnom Gizu, pa prema tom i amharskom i tigrinji. Po dijalektu se dijele na tri glavne grupe: Sebat Bet, Kistane i Silte.[1] Gurage nemaju neku centraliziranu političku partiju ili udruženje koje bi se bavilo njihovim pravima, ali na lokalnoj razini drže vlast njihovi rodovski klanovi, koji određuju život zajednice. Nasuprot tome njihove religijski i ritualni život je visoko centraliziran, pa vjerski lideri imaju autoritet političkih vođa.[2] Jedan od zanimljivijih aspekata ove vjersko-političke asimetrije je pozicija koju oni u svom sistemu daju Fugama, lokalnim predstavnicima onih za koje vjeruju da su potomci prastanovnika Afrike. Tu inače nižu kastu zanatlija i lovaca smatraju specijalistima za rituale i boje se njihovih moći, pa ih smatraju neophodnima u svim važnijim vjerskim svetkovinama.[2]
Poznati su kao marljivi radnici i vješti trgovci, vlasnici brojnih trgovina po Adis Abebi i drugim gradovima, koji se vraćaju u svoje domove na samo nekoliko dana svakog oktobra kako bi proslavili Meskel, praznik pronalaska Pravog križa (ukoliko su kršćani) ili Arefu (ukoliko su muslimani).[3] Njih nešto više od 50% su kršćani (manje više članovi Etiopske pravoslavne tevahedo crkve[2]), a oko 40% muslimani, ostali su animisti koji vjeruju u svoje tradicionalnobožanstvo - Vak, pa vješaju fetiše po kućama, da ih zaštite od zlih duhova.[3] Gurage su poznate i po svojim urednim kružnim kućama sa slamnatnim krovovima.[3]
