Borislav Pekić
Borislav Pekić (1930-1992) jedan je od najznačajnijih srpskih književnika 20. veka, romansijer, dramski pisac i filmski scenarista. Rodio se u Podgorici, a školovao u Beogradu. Pre nego što se javio u srpskoj književnosti povešću Vreme čuda (1965), pet godina je izdržavao kaznu zatvora u KPD Sremska Mitrovica i KPD Niš kao pripadnik SDOJ-a. Posle pomilovanja (bio je osuđen na petnaest godina) studirao je eksperimentalnu psihologiju na Filozofskom fakultetu u Beogradu a zatim je bio dramaturg i filmski scenarista (1958-1964). Prema njegovom tekstu Zdravko Velimirović je režirao film Dan četrnaesti, koji je bio u zvaničnom programu festivala u Kanu (1961). Od 1971. do smrti živeo je i radio u Londonu.
| Borislav Pekić | |
|---|---|
 Borislav Pekić 1990. godine u Budvi | |
| Rođen/a | 4. februar 1930. Podgorica, Kraljevina Jugoslavija |
| Umro/la | 2. jul 1992. (dob: 62) London, Velika Britanija |
Jedan je od trinaest intelektualaca koji su 1989. godine organizovali Demokratsku stranku i tako obnovili tradiciju istoimene predratne stranke. Godine 1991. bio je kandidat Demokratske stranke za narodnog poslanika u Skupštini Republike Srbije u beogradskoj opštini Rakovica ali je pobedio njegov protivkandidat iz reda SRS Vojislav Šešelj.
Bio je član Krunskog saveta, a posthumno je dobio i odlikovanje od princa Aleksandra.
Borislav Pekić rehabilitovan je odlukom Okružnog suda u Beogradu od 17.12.2007. godine.[1]
BibliografijaUredi
Povest Vremena čuda, portret Hodočašće Arsenija Njegovana (1970), U Edenu na Istoku (1971) drama, novele Uspenje i sunovrat Ikara Gubelkijana (1975) i Odbrana i poslednji dani (1977), sotiju Kako upokojiti vampira (1977), sedmotomni roman Zlatno runo (1978-1986), roman sa elementima trilera Besnilo (1983), dvotomni epos Atlantida (1988), romane 1999 (1984) i Godine koje su pojeli skakavci (1984), zbirku gotskih priča Novi Jerusalim (1988), knjige eseja Sentimentalna povest britanskog carstva (1992) i Odmor od istorije (1993), tri knjige pisama (Pisma iz tuđine, Nova pisma iz tuđine i Poslednja pisma iz tuđine). Autor je i tridesetak dramskih dela za pozorište, radio i televiziju. Napisao je i komediju Generali ili srodstvo po oružju (1972),
ReferenceUredi
- ↑ Reh.br. 265/07
