U dodiru Karpata i VršačkogVino-gorja, kao božjom rukom postavljeno na brežuljke ispresecane divljim gudurama, vinogradima zaklonjeno i sačuvano od sveta, nalazi se Gudurica - po svemu neobično selo. U ovom malom planinskom selu usred pitomog ravnog Banata, petnaestak kilometara severoistočno od Vršca, vekovima živi i o ukrštenim balkanskim putevima svedoči čak 14 različitih nacija. Gudurica je pomirila razne ljude i obuzdala svakakve ćudi.
Prema beleškama vršačkog istoričara Feliksa Milekera (1858–1942), Gudurica se isprva, u 15. veku, pominje kao Kutres, zatim Kutrica, u 18. kao Guteric, u 19. veku Kudric, 1894. godine zvala se Temeskutas, a današnje ime dobila je 1922. Po nekima, ime je nastalo od nemačkog guten Ritz}, što znači dobar rit, a, po drugima, nazvano je upravo po okolnim gudurama. .[1].
Pisani podaci o Banatu govore da su Srbi guduričke krajeve naselili posle 1389, odnosno, kada su nakon Kosovske bitke prelazili Dunav. U krašovskom komitetu 1458. i 1462. bila je malo naselje. Stari ugarski dokumenti kazuju da je bila vlasništvo Pavla i Nikole od Kutresa. Nešto kasnije, 1597, zapisano je da je nastanjena srpskim stanovništvom i da je u posedu Franje Jošike de Karansebeš, a 1716. da je dodeljena austrijskoj provinciji - vršačkom distriktu temišvarskog Banata. Iste godine u arhivu bečkog dvora zapisano je da je naselje imalo 17 kuća. Godine 1719, po odlasku Turaka, kada je Banat nakon Požarevačkog mira vraćen Austriji, u Guduricu se doseljavaju vinogradari iz zapadne Nemačke, iz Lotaringije, Mozelske doline, Rajnske oblasti, Trijera i Majnca. Starosedeoci Srbi povlače se u obližnje selo Veliko Središte. Zapisi iz crkvenih knjiga kažu da je selo 1742. brojalo 150 kuća sa čisto nemačkim stanovništvom. Ovaj kraj 1763. kolonizuje carica Marija Terezija, a od 1780. do 1790. car Franja Josif. Krajem 18. veka u »Kutrici« je bilo 768 katoličkih stanovnika i dodeljena je temišvarskom komitatu. Franc Prvi izdao je 1821. povlastice kojima dobija pravo i podršku Kraljevske kancelarije da svakog 1. maja i 16. oktobra održava vašar za prodaju robe i stoke. Tada je imala 1.067, a 1854. 1.538 stanovnika.
Krajem 19. veka postala je opština i dobila beležnika, apoteku, telegraf... U novembru 1918. u Kutricu je umarširala srpska vojska, a naredne godine je pripojena torontalsko – tamiškoj županiji. Godine 1921. popisano je 2.097 stanovnika, od kojih 2013 Nemaca, 53 Mađara, 15 Srba, 10 Rumuna, 5 Čeha, a jedan je podveden pod “ostali”. U selo 1941. ulaze Nemci, a 1944. Rusi. Demografska slika Gudurice tada dobija današnje karakteristike. Uz preostale Nemce koji su bili u mešovitim brakovima, u velikom broju su naseljeni kolonisti iz svih bivših jugoslovenskih republika. Prvo stižu Slovenci i Makedonci. Poslednji doseljenici bile su izbeglice iz Hrvatske, BiH i sa Kosova. Njih nekoliko stotina. Na ulazu u selo izgrađeno im je i naselje.
U Gudurici su nekada živele čak 24 različite nacije, a danas ih ima 14, odnosno 1.300 stanovnika u 420 domaćinstava. I niko nikoga više ne pita šta je poreklom i kojim putem je došao.
U naselju Gudurica živi 1020 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 40,3 godina (38,8 kod muškaraca i 41,7 kod žena). U naselju ima 430 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 2,94.
Ovo naselje je uglavnom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.
Izvor „Monografija“ Podunavske oblasti 1812-1927 sastavio Dr, Vladimir Margan biv. Predsednik Oblasnog odbora Komesar Oblasne Samouprave, objavljeno 1927„Napredak Pančevo,,
Teritorija Podunavske Oblasti napisao Dr. Vladimir Margan Predsednik Obl. Odbora Smederevu 1928.*
Milleker, Felix. Geschichte der Gemeinde Kudritz. [E: History of the community...]. 1888, Vrsac, Kudritz Leseverein. 48 pages. Library: AKdFF, IfA, InstTu, WLB
Istorijiski preglad Podunavske Oblasti Banatski deo napisao: Feliksa Mileker bibliotekar i kustos gradske biblioteke i muzeja u Vršcu 1928.
M Marina Sastavio od Pisanih tragova, „Letopisa“, po predanju o selu Gudurici nastanak sela ko su bili Doseljenici čime su se bavili meštani