Božidar Boki Milošević

Božidar - Boki Milošević (Prokuplje, 31. 12. 1931. - Beograd, 15.04.2018.), bio je eminentni srpski i jugoslovenski klarinetista.

Božidar Boki Milošević
Lični podaci
Drugo imeBoki
Datum rođenja(1931-12-31)31. 12. 1931.
Datum smrti15. 4. 2018. (dob: 86)
Muzički rad
Period aktivnosti1947 - 2018
Instrumentklarinet
Diskografska kućaPGP RTB

Biografija

uredi
 
Slika iz ranog detinjstva, Božidar sa sestrom Paraskevom.

Rođen je u Prokuplju u kući oca zemljoradnika Krste (1892. – 1968.) i majke domaćice Vidosave (1896. – 1971.). Po završetku osnovne škole, 1947. godine, počinje samouk da svira klarinet. Dolazi u Beograd 1950. gde na Filološkom fakultetu upisuje studije engleskog jezika i ujedno radi u Narodnom orkestru Radio-televizije Beograd, koji je vodio čuveni Vlastimir Pavlović – Carevac. Od te godine počinje njegova uspešna muzička karijera. Iste 1950. godine u Muzičkoj školi Josip Slavenski[1] u Beogradu, kod profesora Franje Partlića, polože I razred pripremne i automatski upisuje II razred. Biva član seksteta Duška Radetića Arhivirano 2013-12-04 na Wayback Machine-u, od njegovog osnivanja 1951. godine u Radio-Beogradu.

Muzički urednik Radio-Beograda, Đordje Karaklajić, 1951. osniva Veliki narodni okestar RTB (i biva njegov prvi dirigent) koji je na seriozni način obrađivao jugoslovenske narodne melodije. Orkestrom su dirigovali i Dušan Skovran, rektor Muzičke akademije u Beogradu, i Đura Jakšić, direktor Muzičke škole Josip Slavenski u Beogradu.[2] Božidar Milošević i u tom orkestru redovno svira.

 
Božidar Milošević је 30 godina redovno svirao predsedniku Titu i Jovanki Broz, kao i državnicima celog sveta koji su dolazili kod predsednika u zvaničnu posetu. Svirao im je na: Brionima, Belom dvoru, Saveznom izvršnom veću, Bledu, Karađorđevu, Starom dvoru...

Od 1952. do1956. nastavlja muzičko školovanje u Srednjoj muzičkoj školi Josip Slavenski u klasi prof. Franje Partlića. U periodu od 1955. – 1958. svira i u Gudačkom orkestru RTB pod upravom Ilije Genića - Baćka[3].

Posle smrti Carevca, 1956. godine, violinista Rade Jašarević Arhivirano 2013-10-29 na Wayback Machine-u postaje novi šef Narodnog orkestra Radio-televizije Beograd. Božidar Boki Milošević i dalje svira u tom orkestru kao solista na klarinetu.

Od 1956. – 1960. studira na Muzičkoj akademiji u Beogradu sa prvom generacijom klarinetista (Ernest Ačkun, Mihailo Živanović, Milenko Stefanović i Božidar Milošević) u klasi renomiranog profesora Bruno Bruna. Potom, u klasi prof. Bruno Bruna[4], upisuje magistarske studije, od 1960. – 1963. Od 1960. – 1966. bavi se pedagoškim radom, radi kao profesor klarineta u Muzičkoj školi Josip Slavenski, koja je bila pri Muzičkoj akademiji u Beogradu. Od 1966. godine prelazi u Beogradsku filharmoniju gde biva njen član i solista.

Posle pogibije violiniste Radeta Jašarevića, Božidar Milošević 1976. godine postaje šef već čuvenog Narodnog orkestra Radio-televizije Beograd i tu radi sve do penzionisanja, 1980. godine. Bio je 30 godina instrumentalni solista ovog orkestra.

Turneje i koncerti

uredi

Kao solista, izvođač, imao je turneje[5] i koncerte po celom svetu. Pedesetih godina po Izraelu, u Londonu, Beču, Berlinu, po Americi, Kolumbiji, Gvatemali, Kanadi, Meksiku i ... Turnejom po Sovjetskom Savezu 1971. godine obilazi više od pola Sovjetskog Saveza. Tu komponuje svoju prvu kompoziciju Vlaška oluja.

Snimci, ploče, CD-ovi i kritike

uredi

Sa sekstetom Duška Radetića, Narodnim orkestrom Radio-televizije Beograd, Velikim narodnim okestrom RTB i drugim, snimio je mnoge trajne i vredne snimke jugoslovenske narodne baštine.

Kao instrumentalni solista, snimio je bezbroj emisija u radio i televizijskim programima mnogih evropskih zemalja, kao i u Njujorškoj NBC televiziji. Kod nas su, pored redovnih nastupa, ostala zapamćena njegova dva specijalna TV šou-programa u kojima se predstavio kao kompletan muzičar izvodeći na zavidnom nivou klasičnu, jazz, evergreen i narodnu muziku.

Snimio je mnogo ploča i CD-ova, uglavnom za Muzičku kuću PGP RTB.

I domaći i strani muzički kritičari davali su vrlo visoke ocene i mišljenja o Miloševićevom muziciranju.

Značaj i doprinos

uredi
 
Maestro International, vredna diploma Bokiju Miloševiću.
 
Prof. Božidar Milošević kraj svojih mnogobrojnih trofeja osvojenih vrednim, predanim i požrtvovanim radom u 65-ogodišnjem druženju sa klarinetom.

Svojim iskrenim znalačkim radom, raskošnim talentom, originalnošću ideja i prepoznatljivim-originalnim stilom sviranja na klarinetu, Božidar Milošević je dugogodišnji aktivni učesnik u razvoju narodne muzike i postavljanju njenih standarda, kriterijuma i njenog vrednovanja. On je deo srpske i jugoslovenske narodne muzike i folklora, čiju je muzičku tradiciju širio na svih pet kontinenata, pazeći da očuva njenu izvornost i autentičnost.

On je uzor i merilo vrednosti mnogim mladim [6] generacijama klarinetista. Uvodi seriozni-školovani način sviranja klarineta u narodnu muziku, ne odustajući ni od jednog elementa akademskog nivoa sviranja klarineta i njegovom pristupu.

Ovaj brilijantni, vrsni i kompletni izvođač velikog opusa, načinio je mnoštvo vrednih trajnih snimaka svih muzičkih žanrova (od Mocartovog Divertimenta i A-Dur koncerta za klarinet i orkestar, do Džez koncerta Arti Šoa, pa preko melodija koje večito žive, do raspevanog Vranja i svojih kompozicija sa motivima iz južne Srbije...) za Radio Beograd, Radio Novi Sad, Radio Titograd, Radio Sarajevo, Radio Skoplje, Radio Zagreb i Radio Ljubljanu.

Nagrade i priznanja

uredi
  1. III nagrada na Omladinskom takmičenju klarinetista u Ljubljani, 1956.
  2. Specijalna nagrada na takmičenju mladih umetnika Jugoslavije (klasična muzika), Zagreb, 1959.
  3. Dobio je Orden rada sa srebrnim vencem za izuzetne doprinose u širenju muzičke kulture od predsednika Tita, 1971.
  4. Oskar popularnosti 1999., Radio Tv Revija 2001., 2005., 2006. i 2008.
  5. Nagrada Viktor ("Jesenjin") za najboljeg instrumentalistu, 2002.i 2003., RTV Novi Sad.
  6. Melko (17 uzastopnih godina, počev od 1981.), najbolji instrumentalista u narodnoj muzici, Udruženje narodne i zabavne muzike, Beograd.
  7. Status izuzetnog umetnika, Savez narodne i zabavne muzike, Beograd
  8. Priznanje za negovanje muzičke baštine Srba, Klub Jugoslovana Bokiju srpski narod širom sveta Njujork-Čikago, juna 1994.
  9. Nagrada Meastro internacional, 2008, dodeljuje Međunarodni Muzički centar Beograda.
  10. Udruženje za negovanje tradicije i očuvanje baštine Niša Stari Niš – Evropa koncert Niš dodeljuju Majstorsko pismo za životno delo Božidaru Miloševiću, za izuzetan i sveukupan doprinos očuvanje srpske tradicije i kulture i negovanje izvorne pesme i muzike srpskog naroda, 5. decembar 2008.
  11. Zlatni beočug za trajni doprinos kulturi Beograda, 26. januar 2000. godine od Kulturno-prosvetne zajednice Beograda.

Festivali, kompozicije i nagrade

uredi

Božidar Milošević je višestruki pobednik na mnogim festivalima[7] u zemlji i inostranstvu. Gotovo da nema takve muzičke manifestacije, a da mu publika ili stručni žiri nije dodelio prvu nagradu:

  • Beogradski sabor 1972. godine, svojom kompozicijom Čunovo oro osvaja I nagradu.
  • Internacionalni muzički festival klarinetista u Tunisu, juna 1973, u konkurenciji klarinetista iz celog sveta (učestvovalo je 25 nacija), svojom kompozicijom Koštanin mekam čoček osvaja I nagradu. Nagradu mi je lično uručio predsednik Tunisa, Habib Burgiba.
  • Festival u Sarajevu, Ilidža 1973, kompozicijom Koštanin mekam čoček osvaja I nagradu.
  • Festival Ilidža 1974, kompozicijom Pastirska balada postaje trostruki pobednik: I nagrada za kompoziciju, aranžman i izvođenje.
  • Beogradski sabor 1974, kompozicijom Orijentalna elegija osvaja I nagradu.
  • Festival narodne muzike u Parizu 1975, kompozicijom Zov sa planine osvaja I nagradu stručnog žirija.
  • Beogradski sabor 1975, kompozicijom Radivoja Lazića Đačko oro osvaja I nagradu.

Izvori

uredi

Literatura

uredi
  • Leksikon jugoslavenske muzike, Zagreb, 1984, sv. II, 15.
  • 40 godina Fakulteta muzičke umetnosti (Muzičke akademije) 1937-1977, Univerzitet umetnosti u Beogradu, Beograd, 1977, str 98.
  • 50 godina Fakulteta muzičke umetnosti (Muzičke akademije), Univerzitet umetnosti, Beograd, 1988, 153 str.

Vanjske veze

uredi