Amintore Fanfani

Amintore Fanfani (ital. Amintore Fanfani; Pjeve Santo Stefano, 6. februar 1908Rim, 20. novembar 1999) bio je italijanski političar i premijer Italije u više navrata. Bio je jedan od istaknutijih italijanskih političara u posleratnoj Italiji i istorijska ličnost Hrišćanske demokratije.

Amintore Fanfani
Amintore Fanfani

Biografija
Datum rođenja (1908-02-06)6. 2. 1908.
Mesto rođenja Pjeve Santo Stefano (Kraljevina Italija)
Datum smrti 20. 11. 1999. (dob: 91)
Mesto smrti Rim (Italija)
Politička partija Nacionalna fašistička partija
Hrišćanska demokratija
Italijanska narodna stranka
Mandat(i)
32. premijer Italije
17. april 198728. jul 1987.
Prethodnik Betino Kraksi
Naslednik Đovani Gorija
1. decembar 19824. avgust 1983.
Prethodnik Đovani Spadolini
Naslednik Betino Kraksi
26. jul 196021. jun 1963.
Prethodnik Fernando Tambroni
Naslednik Đovani Leone
1. jul 195815. februar 1959.
Prethodnik Adone Zoli
Naslednik Antonio Senji
18. januar 195410. februar 1954.
Prethodnik Đuzepe Pela
Naslednik Mario Šelba

Biografija

uredi

Rođen je 1908. godine u mestu Pjeve Santo Stefano, provincija Toskana. Završio je studij ekonomije na Katoličkom univerzitetu u Milanu 1932. godine.

Bio je član Nacionalne fašističke partije i zalagao se za ideje korporativizma. Tih je dana pisao za zvanični rasistički časopis u Italiji, „Odbrana rase“ (La difesa della razza),[1] a 1938. je bio jedan od 330 potpisnika antisemitskog Manifesta o rasi, koji je doveo do zabrane Jevrejima da učestvuju u vladi i rade kao profesori na univerzitetima.

Nakon kapitulacije Italije 1943, odselio se u Švajcarsku i tamo bio sve do oslobođenja Italije aprila 1945. godine.

Politička karijera

uredi

Po povratku u Italiju, uključio se u politiku i bio potpredsednik novoosnovane Hrišćanske demokratije. Bio je poslanik u Ustavotvornoj skupštini i jedan od autora novog ustava tek proglašene Republike Italije. Godine 1948. bio je izabran u Dom poslanika Republike Italije. Bio je ministar rada 1947–1948. i 1948—1950, ministar poljoprivrede 19511953, te ministar unutarnjih poslova 1953. godine. Nakon što se De Gasperi povukao iz politike, Fanfani je bio izabran za novog sekretara Hrišćanske demokratije (1954–1959). Tokom svoga mandata je izvršio reorganizaciju partije i pomladio njene kadrove.

Njegove je karijera u narednom periodu bila na vrhuncu: tokom 1950-ih dvaput je vršio funkciju premijera Italije.[2][3] Pošto 1964. nije uspeo da ga izaberu za predsednika Italije, zapao je u političku pozadinu. Od 1965. do 1966. bio je predsedavajući Generalne skupštine UN-a, a od 1968. do 1973. predsednik Senata Italije. Pošto ni 1971. nije izabran za predsednika, kao nadoknada za gubitak dodeljeno mu je mesto doživotnog senatora 1972. godine.[4]

Neuspeh referenduma o razvodima prisilio ga je da napusti funkciju sekretara Hrišćanske demokratije 1975. godine. Od 1982. do 1983. je po peti put bio premijer Italije, od 1985. do 1987. ponovno bio predsednik Senata, a od aprila do jula 1987. premijer po šesti put.

Umro je 20. novembra 1999. godine u Rimu.

Izvori

uredi
  1. (it) Fanfani il "modernizzatore" Arhivirano 2012-02-18 na Wayback Machine-u, Quotidiano della Basilicata, 6 February 2008
  2. Roman Circus Arhivirano 2009-08-13 na Wayback Machine-u, Time Magazine, 8 February 1954
  3. Italy's Fanfan Arhivirano 2013-07-21 na Wayback Machine-u, Time Magazine, 16 June 1961
  4. Obituary Amintore Fanfani, The Guardian, 22 November 1999

Spoljašnje veze

uredi