Ahmet Fetahagić
Ahmet Fetahagić – Čelik (Zavidovići, 14. maj 1913 — Izačić, kod Bihaća, 25. decembra 1944), student tehnike, učesnik Španskog građanskog rata i Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
| AHMET FETAHAGIĆ | |
|---|---|
 Ahmet Fetahagić | |
| Datum rođenja | 14. 5. 1913. |
| Mesto rođenja | Zavidovići Austrougarska |
| Datum smrti | 25. 12. 1944. (31 god.) |
| Mesto smrti | Izačić, kod Bihaća Nezavisna Država Hrvatska |
| Profesija | student tehnike |
| Član KPJ od | 1937. |
| Učešće u ratovima | Španski građanski rat Narodnooslobodilačka borba |
| U toku NOB-a | zam. komandanta Unske oper. grupe Četvrtog hrvatskog korpusa |
| Narodni heroj od | 10. septembar 1949. |
Biografija
urediRođen je 14. maja 1913. godine u Zavidovićima. Potiče iz radničke porodice, njegov otac Ramadan bio je železničar. Posle završene osnovne škole, pohađao je gimnaziju u Sarajevu. Još kao srednjoškolac, pristupio je omladinskom revolucionarnom pokretu.
Tehničke nauke studirao je u Pragu. Za vreme studija bio je aktivan u studentskom revolucionarnom pokretu i 1937. godine primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije. Iste godine, u grupi jugoslovenskih studenata iz Praga, otišao je u Španiju i tamo u redovima Internacionalnih brigada učestvovao u odbrani španske republike. Borio se u Bataljonu Dimitrov. Na frontovima Španije je bio četiri puta ranjavan, a zbog hrabrosti drugovi su ga prozvali - „Čelik“. U Španiji je završio vojni kurs i postao komandir voda, a potom je dobio čin poručnika. Bio je počasni član Federacije studenata Španije.
Posle poraza republikanskih snaga u Španskom građanskom ratu, februara 1939. godine, Ahmet se iz Španije, s najvećim delom dobrovoljaca Jugoslovena, povukao u Francusku i tamo bio interniran u koncentracioni logor, u kojem je ostao do okupacije Francuske. Po odluci Partije, kao i većina Jugoslovena, javio za dobrovoljan rad u Nemačkoj, kako bi odatle partijskim kanalima došao u Jugoslaviju.
U leto 1941. godine, Ahmet je uspeo da dođe u, tada već okupiranu, Jugoslaviju i odmah se uključio u rad partijske organizacije u pripremanju oružanog ustanka. Tokom 1941, i do aprila 1942. godine bio je ilegalni partijski radnik u Sarajevu, a zatim je bio upućen u partizanski odred „Zvijezda“ u istočnoj Bosni. Maja 1943. godine otišao je u Travnički partizanski odred, a u leto 1943. postavljen je za načelnika Štaba Devete krajiške udarne brigade.
Početkom maja 1944. godine postavljen je za načelnika Štaba Dvadesete dalmatinske divizije, a u jesen 1944. za zamenika komandanta Unske operativne grupe Četvrtog hrvatskog korpusa, sa zadatkom da radi na učvršćenju jedinica ove grupe u Cazinskoj krajini. Poginuo je u borbama s Nemcima i ustašama kod sela Izačića, u blizini Bihaća, 25. decembra 1944. godine.
Sahranjen je u Grobnici narodnih heroja u spomen-parku Vraca, na Trebeviću, kod Sarajeva.
Narodnim herojem proglašen je 10. septembra 1949. godine.
Literatura
uredi- „Narodni heroji Jugoslavije”. Beograd: Mladost. 1975.