Vestibul
Vestibul (od latinskog vestibŭlum = duboki glas) je još za antike postao sinonim za trijem ili pronaos koji prethodi hramu i prostor ispred grobova.[1] U antičkoj rimskoj kući, uvodni prostor koja je povezivao ulaz sa atrijem.[1]
| Vestibul vestibulum | |
|---|---|
 | |
Vestibuli su za Rimskog Carstva poprimili raskošan izgled, primjeri za to su Hadrijanova vila u Tivoliju i Dioklecijanova palača u Splitu. U renesansnim i baroknim palačama, vestibul je unutrašnje dvorište, prostor prema kom gravitiraju sve ostale prostorije, ili zatvoren bogato dekoriran ulazni prostor iz kojeg vodi stepenište za gornji kat.[2]
U talijanskim palačama s kraja 16 i tokom 17. vijeka vestibuli se ponekad grade visoki dva kata, kao u nekim genoveškim zgradama, upravo će se iz tog razviti tipična engleska hala.[1]
Od 19. vijeka nadalje vestibuli dobijaju novi značaj i razne funkcije u velikim javnim građevinama: bankama, muzejima, željezničkim stanicama, teatrima, bibliotekama, teatrima, palačama parlamenata i sudova.[1]
Vestibul odnosno vestibulum ima slično značenje u medicini. Tim terminom se naziva unutrašnji dio uha, predprostor drugih organa.
Povezano uredi
Izvori uredi
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 „Vestìbolo” (talijanski). Treccani. Pristupljeno 4.12. 2019.
- ↑ „Vestibul” (hrvatski). Leksikografski zavod Miroslav Krleža. Pristupljeno 4. 12. 2019.
