Manuel Belgrano
Manuel Belgrano (Buenos Aires, 3. jun 1770. - Buenos Aires, 20. jun 1820.) bio je vojskovođa u Ratu za nezavisnost Argentine.[1]
| Manuel Belgrano | |
|---|---|
|
| |
| Informacije | |
| Rođenje | 3. jun 1770. Buenos Aires, Vicekraljevstvo Río de la Plata |
| Smrt | 20. jun 1820. Buenos Aires, Vicekraljevstvo Rio de la Plata |
Biografija uredi
Nakon studija prava u Španjolskoj, Belgrano je 1794. postavljen za sekretara moćnog ceha trgovaca Buenos Airesa. Na tom se poslu istakao kao zagovornik liberalnih ideja, naročito u obrazovanju i ekonomskim reformama.[1]
Prvo vojno iskustvo stekao je za vrijeme neuspješne britanske invazije na Vicekraljevstvo Río de la Plata 1806.-07. To je bilo vrijeme Napoleonskih ratova kad su sve veze sa Vicekraljevstva sa kolonijalnom metropolom1810. prekinute.[1] Belgrano je postao član vladajuće hunte koja je pokušavala sačuvati teritorijalni integritet te bivše kolonije. Proslavio se nakon što je 1812. svojim dekretom usvojio buduću Zastavu Argentine.[1]
Nakon što su udaljeni dijelovi zemlje odmetnuli, Belgrano je poslan sa malom vojskom na teritorij današnjeg Paragvaja, da ga stavi pod vlast hunte, ali nije uspio. Kasnije je porazio snage odane Španjolskom Imperiju na sjeverozapadu kod Tucumána i Salte, ali je 1813. poražen u Gornjem Peruu (današnja Bolivija). Zbog tog je 1814. smjenjen, a na njegovo mjesto je postavljen José de San Martín.[1]
Belgrano je kao i mnogi drugi lideri Južnoameričkog pokreta za nezavisnost, u duši ostao monarhist, zbog tog je zajedno sa Bernardinom Rivadavijom otišao u Evropu u neuspješnu potragu za dobrim monarhom.[1]
