San Miguel de Tucumán
San Miguel de Tucumán je grad i općina od 247,139[1] i aglomeracija od 902,200 stanovnika[2]na sjeverozapadu zemlje u Provinciji Tucumán u kojoj je administrativni centar.
San Miguel de Tucumán
| |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 26°49′S 65°13′W / 26.817°S 65.217°W | |
| Država |  Argentina
|
| Provincija | Tucumán |
| Osnovan | 1565[1] |
| Vlast | |
| - Intendante | Rossana Chahla |
| Površina | |
| - Ukupna | 90.00 km²[1] |
| Visina | 431 m[1] |
| Stanovništvo (2010.) | |
| - Grad | 247,139[1] |
| - Područje utjecaja | 902,200[2] |
| Vremenska zona | UTC-3 (UTC) |
| Poštanski broj | T4000[1] |
| Pozivni broj | 0381[1] |
| Karta | |
  San Miguel de Tucumán | |
Karakteristike uredi
Grad se prostire duž desne (zapadne) obale Rijeke Sali, u podnožju masiva Aconquija.[3]
Historija uredi
Tucumán je po nalogu guvernera Vicekraljevstva Peru Francisca de Aguirra, pod imenom San Miguel de Tucumán y Nueva Tierra de Promisiones, osnovao španjolski konkvistador Diego de Villarroel u 31. maju 1565., na mjestu kog su Indijanci zvali Ibatín.[4]
Iako je brzo napredovao, stanje nije bilo dobro zbog stalnih napada Diaguita Indijanaca, brojnih poplava i malarije. Zbog tog je preseljen 1685. na današnju lokaciju[4], nekih 96 km sjeveroistočno.[3]
Kako se nalazio na trasi važnog puta od Cordobe do španjolskih rudnika srebra u Boliviji razvio se kao trgovište i odmorište za karavane zaprežnih kola. Kasnije su njegovi rančevi snabdjevali rudnike neophodnim konjima i volovima.[3] Nakon stvaranja Vicekraljevstva Río de la Plata 1776., više nije bio pod jurisdikcijom Vicekraljevstva Peru već te nove španjolske kolonije iz Buenos Airesa. [3]
Kod Tucumána se (24 - 25. septembar 1812.) odvila ključna Bitka u ratu za za nezavisnost od Španjolskog Carstva, u kojoj su ustanici porazili rojaliste.[4]
Četiri godine nakon Bitke kod Tucumána, odnosno 9. jula 1816. San Miguel de Tucumán bio je mjesto na kom se održao kongres predstavnika Ujedinjenih Provincija Río de la Plate na kom je proglašena nezavisnost od Španjolskog Carstva.[4]
Dolazak željeznice 1876. i sadnja šećerne trske početkom 19. vijeka potaknuli su ekonomski rast grada. U Tucumánu i okolici je 1950-ih radilo 26 šećerana.[4]
Šećer je dugo ostao baza njegove privrede, u nastojanju da prekine sa tom monokulturom, vlada predsjednika Juana Onganie (1966.-70.) zatvorila je nekoliko šećerana i podigla nove industrijske pogone, što je diglo na noge sindikate, zbog tog je bio poprište teške represije za Prljavog rata (1976. - 1983.)
Znamenitosti i obrazovanje uredi
Dom biskupa Colombresa (zaslužnog za uvođenje šećerne trske), historicistička katedrala, Casa de Gobierno (vladina palača), Casita de Tucumán (zgradau na kojoj je održan kongres nezavisnossti i nekoliko muzeja.[3]
Grad od 1914. ima javni Univerzitet Tucumán.[3]
Privreda i transport uredi
San Miguel de Tucumán je i danas grad prehrambene industrije, koja više ne proizvodi samo šećer Danas je poznat kao najveći proizvođač limuna na svijetu, sa oko 25 tvornica koje se bave pakiranjem i njegovom preradom u sokove, ulje, pektin.[4]
Okolicu zovu Povrtnjakom Argentine[3]
Autoputevima N°9, N°301 i N°304 povezan je sa gradovima u Argentini. Grad ima i Internacionalni aerodrom General Benjamin Matienzo (IATA: TUC, ICAO: SANT )[5] 10 km istočno od centra grada.
Izvori uredi
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 „San Miguel de Tucumán in Capital (Tucumán)” (engleski). City Population. Pristupljeno 05.11.2023.
- ↑ 2,0 2,1 „Argentina: Urban Agglomerations” (engleski). City Population. Pristupljeno 05.11.2023.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 „San Miguel de Tucumán Argentina” (engleski). Encyclopaedia Britannica. Pristupljeno 05.11.2023.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 „Reseña Histórica” (engleski). Municipalidad San Miguel de Tucumán. Pristupljeno 05.11.2023.
- ↑ „Teniente General Benjamin Matienzo International Airport” (engleski). Skybrary. Pristupljeno 05.11.2023.
