9. vijek

9. vijek je period koje je trajao od 801. do 900. godine. U Evropi se tradicionalno smatra dijelom ranog srednjeg vijeka.

Milenijum:	1. milenijum
Vjekovi:	8. vijek • 9. vijek • 10. vijek
Decenije:	800-e 810-e 820-e 830-e 840-e 850-e 860-e 870-e 880-e 890-e
Kategorije:	Rođenja – Smrti Nastanci – Prestanci

Istočna hemisfera na početku 9. vijeka.

Istočna hemisfera na kraju 9. vijeka.

801	802	803	804	805	806	807	808	809	810
811	812	813	814	815	816	817	818	819	820
821	822	823	824	825	826	827	828	829	830
831	832	833	834	835	836	837	838	839	840
841	842	843	844	845	846	847	848	849	850
851	852	853	854	855	856	857	858	859	860
861	862	863	864	865	866	867	868	869	870
871	872	873	874	875	876	877	878	879	880
881	882	883	884	885	886	887	888	889	890
891	892	893	894	895	896	897	898	899	900

Pregled

Za 9. vijek na istočnoj hemisferi je karakteristična politička partikularizacija, odnosno ogromne poteškoće i neuspjesi tadašnjih carstava i velesila da očuvaju svoje političko jedinstvo, a što su obično koristili nove političke sile i entiteti na dotadašnjoj periferiji.

U formalnom smislu se najotpornijim na takve procese pokazala Kina, gdje je dinastija Tang, usprkos velikog ustanka Huang Chaoa, uspjela očuvati svoju vlast i jedinstvo zemlje. Međutim, autoritet centralne vlasti je bio značajno oslabljen, dijelom i zbog sve većeg oslanjanja na regionalne jiedushije. Ti su se trendovi počeli odražavati i na susjedne države, kao Japan koji je pred kraj vijeka počeo prekidati redovne diplomatske i trgovačke kontakte s Kinom.

Na zapadu je početkom vijeka Abasidski Kalifat ponovno pokrenuo teritorijalnu ekspanziju, pri čemu se kao prva meta našlo susjedno Bizantsko Carstvo; početni uspjesi Abasida su, međutim, bili više posljedica unutrašnje bizantske slabosti izazvane novim izbijanjem ikonoklastičkih sukoba nego abasidske snage; Abasidi te uspjehe, postignute uglavnom na mediteranskim otocima, nisu mogli dugoročno iskoristiti, niti su mogli povratiti vlast nad odmetnutim al-Andalusom pod vlašću bivše dinastije Omejada; s vremenom je vlast kalifa značajno oslabila, kako u Sjevernoj Africi gdje su stvorene nove odmetničke države, tako i u Iranu i Centralnoj Aziji gdje su lokalni guverneri počeli stvarati de facto nezavisne dinastije. Političke podjele su, međutim, umjesto negativnih imale pozitivne efekte na razvoj kulture i nauke u islamskom svijetu jer su se suparnički vladari i u svojoj prosvijećenosti nastojali natjecati sa abasidskim Bagdadom.

U međuvremenu se Bizant osim abasidske prijetnje i ikonoklazma se morao nositi i sa sve većim jačanjem nove bugarske države koja je postala velikom silom na Balkanu; opasnost od Bugara nije previše otklonilo ni njihovo prihvaćanje kršćanstva. Na samom početku vijeku Bizantu je ozbiljan problem predstavljao i franački kralj Karlo Veliki koji je, preuzevši formalnu titulu rimskog cara, osporio jedan od osnova za bizantsku dominaciju nad Zapadnom Evropom, odnosno kršćanskim svijetom. Karlova nastojanja da svoju državu kao stvori alternativu bizantskom Rimu su, međutim, narušila nesposobnost njegovih nasljednika Karolinga da očuvaju njeno političko jedinstvo; dinastijski sporovi su se rješavali podjelama teritorija, od kojih je Verdunski sporazum 843. stvorio temelj za buduće nacionalne države Francusku, Njemačku i Italiju. Do kraja vijeka će trajno slabljenje centralne vlasti, a s njim povezan endemski građanski rat i nasilje, dovesti do stvaranja novog društvenog poretka kasnije poznatog kao feudalizam. Osim unutrašnjih sukoba Evropu su sve više počeli ugrožavati i napadači sa istoka i sjevera; istočne granice Njemačke su počeli sve više ugrožavati Slaveni čiji je vođa Mojmir stvorio prvi značajniji entitet zvan Velikomoravska kneževina, a pred sam kraj vijeka i Mađari sa svojim prodorom u Centralnu Evropu. Ipak, od svih napadača su najveći dugoročni efekt imali Nordijci, odnosno Vikinzi, koji su uspjeli prodrijeti, pa čak i stvoriti značajne političke enitete u mnogim dijelovima Evrope kao što je Engleska ili Normandija, odnosno Kijevska Rusija.

Glavni događaji i razvoji

• 803 - Bizantsko Carstvo priznaje nezavisnost Venecije.
• 812 - Aachenski mir kojim Franačka i Bizantsko Carstvo dijele interesne sfere na Balkanu, pri čemu današnja Hrvatska završava u franačkoj zoni, a dalmatinski gradovi ostaju pod bizantskom vlašću.
• 12. 7. 813. - Pobuna dovodi Lava V na bizantsko prijestolje, čime počinje drugi ikonoborački period u Bizantu.
• 827 - Muslimanski Aglabidi iz Ifrikije (današnji Tunis) započinju višedecenijski pohod na bizantsku Siciliju.
• 833 - Mojmir osniva Velikomoravsku kneževinu.
• 843 - Sporazum iz Verduna temeljem koga je tadašnje Franačko Carstvo podijeljeno na entitete od kojih će nastati buduće nacionalne države Francuska, Njemačka i Italija.
• 843 - Bizantska carica Teodora okončava drugi period ikonoborstva.
• 864. - Bugari pod carem Borisom I prihvaćaju kršćanstvo.
• 867 - Dolaskom Vasilija I na bizantsko prijestolje započinje Makedonska dinastija.
• 874 - Ingólfr Arnarson postaje prvi trajni stanovnik Islanda.
• 878 - Sporazum u Wedmoreu kojim je Engleska podijeljena između domaćih Anglosaksonaca i danskih (historijskih) osvajača.
• 884 - 887 - Karlo Debeli vlada svim trima kraljevstvima nekadašnjeg Franačkog Carstva, a nakon čije smrti podjela postaje permanentna.
• 890-e - Mađari dolaze u Panonsku nizinu.

Važnije osobe

• Karlo Veliki
• Sv. Kiril i Metod
• Alfred Veliki

Izumi i otkrića

• Vulgarni latinski jezik se grana u romanske jezike.
• Otkriće baruta u Kini.

Milenijum	Vijek
4. pne.:	40. pne.	39. pne.	38. pne.	37. pne.	36. pne.	35. pne.	34. pne.	33. pne.	32. pne.	31. pne.
3. pne.:	30. pne.	29. pne.	28. pne.	27. pne.	26. pne.	25. pne.	24. pne.	23. pne.	22. pne.	21. pne.
2. pne.:	20. pne.	19. pne.	18. pne.	17. pne.	16. pne.	15. pne.	14. pne.	13. pne.	12. pne.	11. pne.
1. pne.:	10. pne.	9. pne.	8. pne.	7. pne.	6. pne.	5. pne.	4. pne.	3. pne.	2. pne.	1. pne.
1.:	1.	2.	3.	4.	5.	6.	7.	8.	9.	10.
2.:	11.	12.	13.	14.	15.	16.	17.	18.	19.	20.
3.:	21.	22.	23.	24.	25.	26.	27.	28.	29.	30.
4.:	31.	32.	33.	34.	35.	36.	37.	38.	39.	40.