Franjo Ogulinac

Franjo Ogulinac Seljo (Žabno, kraj Siska, 1904. — Visoče, 9. listopada 1942.) bio je borac u Španjolskom građanskom ratu, jugoslavenski partizan i narodni heroj Jugoslavije.

Franjo Ogulinac Seljo
Franjo Ogulinac Seljo
Datum rođenja	1904.
Mesto rođenja	Žabno, kod Siska Austrougarska
Datum smrti	9. listopada 1942.
Mesto smrti	Visoče, kod Žumberka ND Hrvatska
Profesija	obućarski radnik
Član KPJ od	1931.
Učešće u ratovima	Španski građanski rat Narodnooslobodilačka borba
U toku NOB-a	komandant Druge operativne zone Hrvatske
Služba	Internacionalne brigade NOV i PO Jugoslavije
Narodni heroj od	11. jula 1945.

Biografija

Rođen 1904. godine u selu Žabno, kod Siska, u mnogobrojnoj seljačkoj porodici. Njegovi roditelji, Imbro i Marija, imali su jedanaestoro dece, a Franjo im je bio deseti. Osnovnu školu i obućarski zanat Franjo je završio u Sisku, ali se ipak vratio u selo da bi pomogao roditeljima. Ubrzo je postao primer uzornog domaćina.

Partijski rad

Franjo se nije bavio samo čitanjem knjiga o unapređivanju poljoprivrede, već je počeo i i da se politički obrazuje. U tome su mu pomagali i partijski drugovi koji su iz Siska stizali u Žabno, pa je Ogulinac, 1931. godine, postao osnivač i prvi sekretar jedne seoske organizacije Komunističke partije Jugoslavije. To je bilo u vreme Šestojanuarske diktature i velike ekonomske krize, a iz tog vremena potiče i njegov nadimak Seljo. U to se vreme se isticao u pružanju otpora vlastima koje su plenile stoku i drugu seljačku imovinu zbog neisplaćenog poreza. Zabeležena je i njegova aktivnost u vreme petomajskih izbora 1935. godine, kad je organizovao otpor seljana zbog falsifikovanja izbornih lista. Njegova je zasluga i okupljanje seljaka oko melioracije podvodnog zemljišta, dugog oko 7 km.

Ogulinčevu aktivnost su primetili, pored organa vlasti koji su ga na razne načine maltretirali, i viši partijski forumi. Odlučeno je da se skloni pred policijom i pošalje na političko školovanje u Sovjetski Savez. Franjo Ogulinac je iz zemlje 9. oktobra 1935. godine. U Moskvi je pohađao Komunistički univerzitet nacionalnih manjina Zapada, gde je učio teoriju revolucije. Ovde je promenio ime i postao Milan Snagić.

Španski građanski rat

Jugoslovenski borci u Španiji. Franjo Ogulinac drugi u gornjem redu.

Za vreme njegovog boravka u Sovjetskom Savezu, u Španiji je u avgustu 1936. godine izbio građanski rat. Ogulinac je bio među onima koji su pošli u pomoć snagama Narodnog fronta. U Španiju je stigao 15. marta 1937. godine, sa grupom jugoslovenskih dobrovoljaca koji su pošli iz Sovjetskog Saveza. Ogulinac se u Španiji borio u bataljonu „Đuro Đaković“, u sklopu internacionalnih brigada. Kao interbrigadist, proveo je u Španiji gotovo dve godine. Kada je početkom 1939. rat završen Frankovom pobedom, interbrigadisti su prebačeni iz Španije u logore u Francuskoj. Ogulinac je najpre bio u logoru „Saint Cyprien“, a zatim u „Angeles sur Mer“ i „Girs“. U logoru „Girs“ bio je među istaknutim interbrigadistima iz Jugoslavije koji su se suprotstavili odvođenju logoraša na Mažino liniju. Zbog toga je u maju 1940. godine, prebačen u logor Verne. Odatle je potajno krenuo preko Nemačke u domovinu, gde se već vodila borba.

Narodnooslobodilačka borba

U rodno selo stigao je 15. avgusta 1941. godine i uključio se u Sisački partizanski odred, formiran 22. juna iste godine. Franjo Ogulinac je učestvovao u napadu Sisačkog odreda na jako ustaško uporište u Zrinju u oktobru 1941. godine, a zatim i u mnogim akcijama tog odreda na tlu Banije. Dok je bio pripadnik Sisačkog odreda, koji je imao glavno uporište u šumi Šamarici, ušao je u tek osnovani Glavni štab Hrvatske. Ubrzo je postao i politički komesar tog Štaba.

Kako su se vojne operacije širile i Narodnooslobodilački pokret jačao, Ogulinac je dobijao nove zadatke i često menjao boravište. Od 28. decembra 1941. do 12. januara 1942. godine boravio je na području Gorskog kotara i Hrvatskog primorja, kao operativni oficir Glavnog štaba NOV i PO Hrvatske. Odmah posle toga, odlazi kao operativni oficir u Liku, a povremeno zamenjuje i komandanta Glavnog štaba. Učestvovao je u odbrani Petrove gore, a u junu 1942. u napadu na neprijateljsko uporište Bučko Kamensko.

U septembru 1942. godine postaje komandant Druge operativne zone koja obuhvata područje Pokuplja, Moslavine i Žumberka. Poginuo je 9. oktobra 1942. godine, kod sela Visoče, u Žumberku, u okršaju s ustašama.

Ukazom Predsedništva Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije (AVNOJ), 11. jula 1945. godine, među prvim borcima Narodnooslobodilačke vojske, proglašen je za narodnog heroja.

Literatura

• „Narodni heroji Jugoslavije”. Beograd: Mladost. 1975.