Desimir Žižović Buin
Desimir Žižović Buin je bio srpski slikar i strip crtač. Rodio se u Gornjim Branetićima, živeo, radio i umro u Gornjem Milanovcu. Nosio je nadimak „Buin“ kao i njegov otac. Bio je poznat kao boem i šaljivdžija, omiljen u kafanskoj i kulturnoj javnosti Gornjeg Milanovca.
| Desimir Žižović | |
|---|---|
|
| |
| Informacije | |
| Mesto rođenja | Gornji Branetići ( Kraljevina Jugoslavija)
|
| Datum smrti | 6. 12. 1996. (76 godina) |
| Mesto smrti | Gornji Branetići ( SRJ)
|
| Dela | |
Osim stripa, bavio se i slikarstvom i vajarstvom. Najpoznatiji je kao autor stripa Mirko i Slavko.
Mladost
urediZavršio četiri razreda osnovne škole u rodnim Gornjim Branetićima. Bio je samouki crtač, slikar, vajar i dizajner. U svom okruženju ostao je upamćen i kao vrstan majstor sedam zanata: kolar, kovač, kaldrmdžija, zidar, stolar, opančar i klesar.[1]
Drugi svetski rat
urediU vreme Drugog svetskog rata bio je pripadnik kraljevske otadžbinske vojske gde je radio kao ilustrator za listove Mladi Ravnogorac i Ravnogorski borac (list koji je uređivao Dragiša Vasić).
Učestvovao je u NOB-u na strani partizana od 1943.
Po jednoj anegdoti, nakon zarobljavanja prvog tenka od Nemaca (u akciji koju su zajedno izveli partizani i četnici), na tenku je sa jedne strane nacrtao grb kraljevine Jugoslavije, a sa druge zvezdu petokraku. [2]
Stripovi
urediU početku je bio ilustrator i autor svih stripova u Dečjim novinama iz Gornjeg Milanovca, sve do 1959. U tom periodu Desimir Žižović je nacrtao stripove Kraljević Marko i Musa Kesedžija, po srpskoj epskoj pesmi, Nemušti jezik, Magelan, Rudnička ofanziva, Poslednji osvetnik, Pustolovine pevca Pece, Pijuko Pecin brat i ono što je najvažnije, u 23. broju od 25. novembra 1958. započeo strip Nikad robom iz kojeg će izrasti popularna edicija istog imena, i dva najpopularnija junaka srpskog i jugoslovenskog stripa Mirko i Slavko.[3] Stripovi o Mirku i Slavku, sa svojih 450 epizoda, su prevedeni na sve svetske jezike, čak i na kineski.[1]
Prema jednoj izjavi Desimira Žižovića, Mirko i Slavko su nastali po uzoru na grafike Đorđa Andrejevića - Kuna.[4]
Po uzoru na strip, 1973. je snimljen i film Mirko i Slavko, u režiji Branimira Torija Jankovića.
Ostali radovi
urediKao kamenorezac izradio stotine spomen-ploča i spomen-česmi (krajputaši Slobodanu Peneziću Krcunu i Svetoliku Lazareviću). Autor je „Brke” za šljivovicu „Takova”.[5]
Kontroverze
uredi- Autor stripa o partizanskim kuririma prethodno je radio ilustracije za list Mladi Ravnogorac.
- Mirko i Slavko su u svakoj epizodi ubijali dosta Nemaca, ali ni u jednoj epizodi nisu ubili nekog četnika.
Reference
uredi- ↑ 1,0 1,1 Milorad Bošnjak: Kako je srpski Dizni osvajao svet
- ↑ Ova priča o tenku je objavljena u nekom od brojeva Takovskih novina (bilo bi dobro da neko nađe u kom).
- ↑ Zdravko Zupan
- ↑ Slobodan Ivkov
- ↑ Miladinović 2016
Literatura
uredi- Slobodan Ivkov: 60 godina stripa u Srbiji [1] Arhivirano 2013-06-24 na Wayback Machine-u
- Zdravko Zupan: Strip u Srbiji 1955-1972 [2] Arhivirano 2016-09-27 na Wayback Machine-u
- Milorad Bošnjak: Kako je srpski Dizni osvajao svet, Novosti, 14. jun 1998.
- Ilija Bakić: Mirko i Slavko nikad robom! [3] Arhivirano 2016-03-10 na Wayback Machine-u
- Miloš Lazić: Rehabilitacija, Pisma uredništvu, Ilustrovana Politika [4][mrtav link]
- Srećko Jovanović, Veliki san, „Arhiv“, Pančevo, 2007.
- „Mirko i Slavko“ (1973), IMDB.
- Miladinović, Veljko (7. 7. 2016). „Pokušaj da se izmire četnici i partizani: Priča o četniku koji je crtao Mirka i Slavka”. Nedeljnik (Beograd: NP Nedeljnik d.o.o.). Arhivirano iz originala na datum 2016-09-12. Pristupljeno 24. 9. 2016.