Lizardo Montero
Lizardo_Montero punim imenom Juan Lizardo Montero Flores (Ayabaca, 27. maj 1832. -Lima, 5. februar 1905.) bio je kontraadmiral i privremeni predsjednik Perua, u najtežim trenutcima za zemlju za vrijeme Pacifičkog rata od novembra 1881. do oktobra 1883.[1]
| Lizardo_Montero | |
|---|---|
 Monterov fotoportret | |
Privremeni predsjednik Perua
| |
| Mandat 6. novembar 1881. – 27. oktobar 1883. | |
| Prethodnik | Francisco García Calderón |
| Nasljednik | Miguel Iglesias |
| Rođenje | 27. maj 1832. Ayabaca, Peru |
| Smrt | 5. februar 1905. Lima, Peru |
| Politička stranka | Građanska partija |
| Supružnik | Rosa Elias de la Quintana |
| Zanimanje | kontraadmiral, političar |
Biografija
urediPočeo je studirati na univerzitetu u Quitu a od 1851. se školuje na Peruanskoj pomorskoj školi u Limi. Kao poručnik fregate služio je na škuni Mercedes sa kojom je doživio brodolom 1854.[1]
Jedno vrijeme između 1858.-1862. živio je u Španjolskoj Politikom se počeo baviti 1871., kao jedan od osnivača Građanske partije 1871. Jedan kratki period 1879. bio je gradonačelnik Lime.[1]
Na početku Pacifičkog rata postavljen je za komandanta [[jug|južnog fronta. Nakon što je peruansko-bolivijska vojska poražena u Bitci kod Tacne 1880., povukao se u Limu i sudjelovao u neuspješnoj obrani grada 1881. Kao komandant sjevernog fronta povukao se Huaraz, u kom je kao potpredsjednik Perua, preuzeo dužnost predsjednika umjesto Francisca Calderóna kog je čileanska vojska uhapsila i zatvorila.[1]
Kako je čileanska vojska okupirala jug zemlje sa vladom se preselio u.Arequipu koja je postala prijestolnica zemlje. Nakon što je general Miguel Iglesias potpisao mir sa Čileom Sporazumom iz Ancóna 1883., nezadovoljan time napustio je Peru i otišao u egzil u Bolivijuu, a kasnije u Argentinu. U domovinu se vratio 1890. i nakon izbora postao senator Departmana Piura.[1]
