Crema, Cremona
Crema (talijanski: Comune di Crema) je grad i komuna od 33.595 stanovnika[1] u Cremonskoj provinciji u Sjevernoj Italiji.
Crema
Comune di Crema | |||
|---|---|---|---|
 | |||
|
|||
| Koordinate: 45°22′N 9°41′E / 45.367°N 9.683°E | |||
| Država |  Italija
| ||
| Regija | Lombardija | ||
| Provincija | Cremona (CR) | ||
| Frazioni | Santa Maria dei Mosi, Santo Stefano in Vairano, Vergonzana | ||
| Vlast | |||
| - Gradonačelnik | Stefania Bonaldi | ||
| Površina | |||
| - Ukupna | 34,6 km² | ||
| Visina | 79 m | ||
| Stanovništvo (2008) | |||
| - Grad | 33.595[1] | ||
| Vremenska zona | UTC+1 (UTC+2) | ||
| Poštanski broj | 26013 | ||
| Pozivni broj | 0373 | ||
| Karta | |||
  Crema | |||
Geografija uredi
Crema leži u plodnoj dobro navodnjavanoj dolini, na desnoj obali rijeke Serio.[1]
Historija uredi
Crema je najvjerojatnije naselje keltskog porijekla, poznato od kasnog srednjeg vijeka po svojoj utvrdi.[1] Tokom 11. vijeka njome se zavladali toskanski markizi umjesto lokalnih grofova iz Camisana.[1] Od 1098. gradom vladaju cremonski biskupi, ali je od 1129. grad dosljedan saveznik Milana u borbi protiv Cremone. Rimsko-njemački car Friedrich Barbarossa razorio je Cremu 1159. godine, no obnovljena je 1185. i od tad je pod vlašću svetorimskog cara Heinricha V. Od kraja 13. vijeka je pod vlašću milanskih Viscontija, koji vladaju njome sve do smrti Gian Galeazza 1402. godine.[1]
Giorgio Benzoni formira 1414. vlastitu grofoviju, koja nakon smrti Filippa Maria 1447. podpada pod vlast Venecije i ostaje pod njenom vlašću sve do Napoleonskih ratova, osim kratkog perioda francuske okupacije između 1509. i 1512. godine.[1] Za napoleonske Cisalpinske Republike postala je administrativni dio departmana Po, a nakon restauracije 1815. u austrijskom Kraljevstvu Lombardija-Venecija od 1816. administrativni centar vlastite istoimene provincije.[1]
Znamenitosti uredi
Najveća znamenitost Creme je katedrala Santa Maria Assunta, podignuta između 1284. i 1341. u stilu lombardske gotike.
Privreda uredi
Crema je prije svega centar bogatog poljoprivrednog kraja, poznatog po uzgoju krmnog bilja i po razvijenom stočarstvu (goveda, svinje) i peradarstvu.[1] Grad ima i razvijenu industriju tekstila, odjeće, prehrane, metalurgije, strojeva i kemikalija.[1]
