Albert od Rige
Albert od Rige (negdje kod Bremena, oko 1165 - Riga 17. januar 1229.) bio je treći riški biskup, misionar i vođa križara koji su nasilno kristijanizirali istočni Baltik.[1]
 | |
| Rođen | oko 1165 negdje kod Bremena |
| Preminuo | 17. januar 1229. Riga |
| Spomendan | 30. januar |
| Zaštitnik | Rige |
| Svetišta | Katedrala u Rigi |
Biografija
urediAlbert je porijeklom bio iz bremenske svećeničke familije Buxhoeveden, i kao takav kanonik u Bremenu.[2]
Njegov ujak bremenski nadbiskup Hartwig, 1199. postavio ga je za biskupa u Livoniji, uz uvjet da je zauzme i kristijanizira njene poganske stanovnike.[1]
Nakon pomnih priprema uz podršku hohenstaufenskog njemačkog kralja Filipa Švapskog i blagoslov pape Inocenta III skupio je flotu od 23 broda i vojsku od preko 1500 križara.[1]
Albert se u proljeće 1200. iskrcao na ušću Zapadne Dvine gdje se utvrdio.[2] Zajedno sa trgovcima sa otoka Gotland, - 1201. osnovao Rigu, u kojoj je mala kolonija hanzeatskih trgovaca iz Lübecka već imala logor.[1] Nakon tog je 1202. osnovao viteški red - Livonsko bratstvo mača uz čiju je pomoć podjarmio i kristijanizirao Livoniju.[2]
Zbog tih zasluga ga je 1207. Filip Švapski proglasio princem Svetog Rimskog Carstva i dao mu Livoniju kao ličnu domenu.[2] Albert je 1215. počeo graditi katedralu u Rigi.[2]
Svetorimski car Heinrich VII proglasio je 1225. i njegova brata biskupa Hermanna princem i potvrdio njegovu ranije stečenu titulu.[2]
U više od 27 godina Albert je uspio podjarmiti Livoniju i Estoniju. Svoju biskupiju proglasio je nezavisnom od Bremenske nadbiskupije (Riga je kasnije postala Riška nadbiskupija).[2]
Albert je umro u Rigi 1229., u kojoj je poštovan kao katolički svetac sve do protestantske reformacije.[1]
