Jovan VII Paleolog
Jovan VII Paleolog (grč. Ιωάννης Ζ' Παλαιολόγος, živeo 1370—1408) je bio vizantijski car (1390), sin Andronika IV (1376 — 1379) i njegov savladar (1376—1379), carski regent (1399—1403) u ime svog strica Manojla II (savladar 1373—1391, car 1391—1425) i upravnik Soluna (1403—1408). Bio je oženjen Irinom Gatiluzio sa kojom je imao nekoliko dece, od kojih je najznačajniji njegov sin Andronik.
| Jovan Paleolog | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1370. |
| Mesto rođenja | Carigrad (Vizantijsko carstvo) |
| Datum smrti | 22. septembar 1408. |
| Mesto smrti | Solun (Vizantijsko carstvo) |
| Poreklo i porodica | |
Pobune Andronika IV uredi
Posle prve pobune svoga oca 1373. godine koja nije uspela, zajedno sa njim je delimično oslepljen, ali ga to nije sprečilo da nastavi da igra važnu ulogu u borbi za vlast u Vizantiji. Nakon druge pobune njegovog oca i preuzimanja vlasti uz pomoć Đenovljana 12.08. 1376. godine, trogodišnji Jovan je ovenčan za savladara. Međutim svega tri godine kasnije, u Vizantiji je 01.07. 1379. godine došlo do novog prevrata kojim su Jovan V (1341 — 1376, 1379—1390, 1390—1391) i Manojlo (II) vraćeni na tron, a Andronik i njegov sin Jovan su zbačeni sa vlasti, ali im su im na upravu dodeljeni posedi oko Selimvrije, Herakleje Radosta i Panidosa. Pretpostavlja se da je juna 1385. godine posle smrti svoga oca koji je ponovo neuspešno pokušao da preuzme vlast, Jovan preuzeo samostalnu upravu nad tim posedima.
Jovanova pobuna i vladavina uredi
Razvoj situacije na Balkanskom poluostrvu posle Kosovskog boja 15.06. 1389. godine i dolazak Bajazita I (1389—1402) na vlast, doveli su do novog pritiska na Vizantiju. Novi sultan je svog protivnika rešio da oslabi podsticanjem Jovana na pobunu protiv njegovog dede i imenjaka koji je vladao Carstvom. Uz pomoć osmanlijskih snaga, podršku dela vlastele i prava primogeniture, on je 14.04. 1390. godine preuzeo kontrolu nad Carigradom i proglasio se carem. Njegova uzurpacija prestola i jasna Bajazitova podrška, tumačeni su na Zapadu kao uvod u osmanlijsko zauzeće Carigrada, o čemu svedoči i činjenica da je Mletački senat u to doba svojoj delegaciji koju je upućivao u Carigrad dao posebne instrukcije, za slučaj da u doba kada oni pristignu do Carice svih Gradova na Zlatnom rogu bude vladao Bajazit. Međutim, kao i prilikom svrgavanja njegovog oca, ponovo je na scenu stupio njegov stric Manojlo (II) koji je pred Jovanom pobegao na Lemnos. On je dva puta neuspešno pokušao da prodre u grad, da bi mu 17.09. 1390. godine to i uspelo, čime je Jovan V po četvrti put vraćen na presto.
Regenstvo i uprava nad Solunom uredi
Devet godina kasnije, nakon pet godina blokade Carigrada, Jovanov stric Manojlo II je otišao na Zapad u pokušaju da pokrene novi krstaški pohod protiv Osmanlija. U njegovom odsustvu, carski regent postao je Jovan. Tokom četvorogodišnjeg Manojlovog odsustva, on je uspešno vodio odbranu grada koji je na kraju spašen osmanlijskim porazom kod Angore. Iako se nalazio u poziciji da ponovo pokuša da uzurpira vlast, Jovan to nije učinio čak i kada je Bajazit umro posle Angore, a Manojlo produžio svoj ostanak na Zapadu. Sam car se i sam pribojavao ove mogućnosti, zbog čega je svoju suprugu Jelenu i dvojicu sinova Jovana (VIII) (savladar 1421—1425, car 1425—1448) i Teodora (II) (morejski despot 1407—1443) sklonio u Morejsku despotovinu kod svog mlađeg brata Teodora I (morejski despot 1382—1407). Po Manojlovom povratku u prestonicu, on mu je predao vlast posle čega se povukao u Solun koji mu je dodeljen na upravu i u kome je i umro 1408. godine.
Poreklo i porodica uredi
Jovan je bio sin Andronika IV Paleologa i Kerace Šišman koja je bila ćerka bugarskog cara Jovana Aleksandra (1331 — 1371) koji su pored njega imali i dve ćerke.
Bio je oženjen Irinom Gatiluzio, iz đenovljanske porodice Gatiluzio koja je donela pobedu 1354. godine njegovom dedi Jovanu V u sukobu sa njegovim pradedom Jovanom VI (1331 — 1371), za šta su nagrađeni Lezbosom kojim su upravljali do osmanlijskog osvajanja 1462. godine. Sa njom je imao nekoliko dece, od kojih je najznačajniji njegov sin:
Literatura uredi
- Georgije Ostrogorski, „Istorija Vizantije“, Beograd 1959.
| Prethodnik: Jovan V Paleolog |
Vizantijski carevi (1390) |
Nasljednik: Jovan V Paleolog |