Dinis od Portugala
Dinis (Lisabon, 9. oktobar, 1261.- Santarém, 7. januar 1325.) bio je šesti Portugalski kralj koji je vladao od 1279.do 1325. Za svoje duge vladavine, ekononomski je unaprijedio zemlju i ojačao je poziciju dvora prema plemstvu i kleru.[1]
| Dinis | |
|---|---|
.png)
| |
| Ilustracija Dinisa na tronu | |
| Portugalski kralj | |
| Vladavina | 1438.-1481. |
| Krunidba | 1279. |
| Prethodnik | Afonso III |
| Nasljednik | Afonso IV |
| Supruga | Isabela od Aragona |
| Djeca | Constança (kraljica Kastilje), Afonso IV |
| Dinastija | Burgundijci |
| Otac | Afonso III |
| Majka | Beatriz od Kastilje |
| Rođenje | 9. oktobar, 1261. Lisabon, Portugal |
| Smrt | 7. januar 1325. Santarém, Portugal |
| Vjera | Katolik |
Bio je znan po nadimcima Pjesnik i Zemljoradnik.
Biografija uredi
Rođen je kao sin kralja Afonsa III, pa je školovan na dvoru, koji je u to vrijeme bio pod velikim utjecajem francuskog i kastiljskog dvora i postao je dobar pjesnik. Osnovao je prvi univerzitet u Portugalu 1290. u Lisabonu.[1]
Iako je 1295 zaratio sa Kastiljskom, kao vješt pregovarač sklopio je mir 1297. i demarkacionu liniju između dva kraljevstva koja je kasnije postala i konačna granica.[2]
U zemlji je inzistirao na apsolutnoj vlasti dvora i tako radikalno smanjio utjecaj plemstva i crkve koja je imala velike feude. Od 1282. sve žalbe na bilo kojeg sudiju mogle su se uputiti samo kralju.[2]
Zakonima iz 1286., 1291. i 1309. o raspodjeli feuda na zajednička (općinska zemlišta, potakao je osnivanje novih sela[1], kojima je davao privilegije da organiziraju sajmove. Zabranio je crkvenim redovima i kleru stjecanje nekretnina, ali ih je istovremeno i branio od samovolje feudalaca.[2] Nesporazume sa Vatikanom rješio je konkordatom 1290.[2]
Dinis je bio naročito zainteresiran za unapređenje poljoprivrede i pošumljavanje, pored tog vodio je brigu o brodogradnji i trgovini.[1]
Posljednje godine njegove vladavine protekle su u pobuni koju je poveo njegov sin, koji ga je nasljedio na tronu. Stanje je smirila njegova žena Isabela, koja je nakon smrti proglašena sveticom.[1]
