Reuf Kadić
Reuf Kadić je bosanskohercegovački arhitekta, čija djela pripadaju modernoj arhitekturi. Djelovao je prije i poslije Drugog svjetskog rata.
Rođen je 1908. godine u Sarajevu. U Sarajevu je završio srednju tehničku školu. Nastavnici su mu bili Dušan Smiljanić i Helen Baldasar, pripadnici prve generacije arhitekata Moderne. Studije arhitekture započeo je u Pragu 1927. godine, ali se, zajedno sa bratom, često vraćao u Sarajevo, gdje je radio za arhitektonske biroe zarađujući novac potreban za školovanje. Godine 1930. vlasti mu oduzimaju pasoš radi njegovih liberalnih političkih ideja.
Najviše je radio u građevinskom poduzeću ”Rad”, te do 1934. godine nakupio više od tri godine staža. Radio je na različitim gradilištima i sudjelovao u projektiranju gradske bolnice u Brčkom, opštinskih ureda, stanova i zgrade carinarnice u Metkoviću, zgrade Deutz i Benau i kuće Radulović u Sarajevu, armirano-betonskih mostova u Bihaću, Tuzli i Mostaru. Također je sudjelovao u natječaju za projekt Palače Burze u Beogradu.
Nakon ponovnog izdavanja pasoša, odlazi u Prag gdje završava studij 1934. godine. U novembru 1935. godine počeo je raditi u Vakufskoj direkciji u Sarajevu u kojoj je projektovao i realizirao preko pedeset projekata.
Godine 1940. braća Reuf i Muhamed Kadić osnovali su svoj samostalni projektantski studio u Sarajevu. Ovaj studio je ostao aktivan do 1942. godine. Nakon toga iselili su se u Dubrovnik. Tada su privremeno obustavili svoju profesionalnu projektantsku karijeru do kraja II svjetskog rata. Nakon rata zaposlili su se u Projektantski zavod Narodne Republike Bosne i Hercegovine gdje su svoje prethodno projektantsko iskustvo stavili u funkciju obnove.
U periodu nakon 1951. godine prestao je sa radom u Zemaljskom projektantskom zavodu i počeo sa pedagoškim radom u sarajevskoj Građevinskoj srednjoj tehničkoj školi.
Reuf Kadić je 1963. godine iz Građevinske srednje tehničke škole prešao u Energoinvest, u Službu za nadzor i investicije, a 1965. godine postaje direktor za kapitalnu izgradnju banjalučke Tvornice celuloze i viskoze. Po umirovljenju 1967. godine pa sve do iznenadne smrti 1974. godine, povremeno se bavio arhitekturom, uglavnom na reviziji/pregledu arhitektonskih projekata.[1]
Arhitektonska ostvarenja uredi
Njihove građevine, koje karakteriziraju čiste funkcionalne forme, sačuvale su se do danas. Iza sebe su ostavili niz ostvarenja koja predstavljaju avangardu arhitektonskih djela.
- Stambeno-poslovni objekat Vakufa Čokadži Sulejmana, čija gradnja je završena 1939. godine, po projektu Reufa Kadića.[2]
- Stambeno-poslovni objekat Vakufa Hovadža Kemaludina.[3]
- Uz ovaj objekat je i popularno nazvani Neboder JAT-a
- Zgrada Penzionog fonda iz 1943. godine,[4]
- Stambeni kompleks na Džidžikovcu od 7 zgrada urađenih 1948 i jednom iz 1959, po zajedničkom projektu braće Kadić[5] Tok građenja i tehnologije izgradnje kompleksa Džidžikovac u zimskim uslovima, dio je istorije bosanskohercegovačke arhitekture. Izgradnja se odvijala uz pomoć takozvanih zatvorenih skela, unutar kojih se gradilo u svim vremenskim uslovima.
- Hrvatski dom Herceg Stjepan Kosača u Mostaru (Radnički dom, Dom kulture, Dom omladine, Dom mladih), izgrađen 1960. godine po projektu Reufa Kadića.[6]
Vanjski linkovi uredi
Izvori uredi
- ↑ „Emir Kadić - Arhitekt Reuf Kadić i počeci moderne arhitekture u Bosni i Hercegovini”. Sarajevo, 2010. Pristupljeno 9. 2. 2017.
- ↑ „Stambeno-poslovni objekat Vakufa Čokadži Sulejmana”. Komisija za nacionalnih spomenika BiH. Pristupljeno 9. 2. 2017.[mrtav link]
- ↑ „Stambeno poslovni objekat Vakufa Hovadža Kemaludina (Mekteb)”. Komisija za očuvanje nacionalnih spomenika BiH. Pristupljeno 9. 2. 2017.
- ↑ „Zgrad Penzionog fonda u Sarajevu”. Komisija za nacionalne spomenike. Pristupljeno 13. 9. 2016.
- ↑ „Stambeni kompleks na Džidžikovcu”. Komisija za nacionalne spomenike. Pristupljeno 13. 9. 2023.
- ↑ Hrvatski dom Herceg Stjepan Kosača u Mostaru
