Robin Hood
Za ostala značenja, vidi Robin Hood (razvrstavanje).
Robin Hood je legendarni odmetnik junak niza engleskih balada, od kojih neke datiraju još od 14. vijeka.[1]
| Robin Hood | |
|---|---|
 | |
Robin Hood zajedno sa svojim suborcima iz Sherwoodske šume pljačka i ubija predstavnike vlasti, a plijen daje sirotinji.[1] Njegov najčešći neprijatelj je nottinghamski šerif, lokalni predstavnik monarhije. Iako se u najranijim baladama, njegove pustolovine zbivaju po južnom Yorkshiru a ne po Nottinghamshiru, a protivnici su mu pored ostalih i bogati crkveni zemljoposjednici.[1]
Robin brani slabe, žene, djecu i sirotinju, od tiranskih feudalaca i njihovih predstavnika. Snažan motiv za njegov revolt protiv vlasti, proizašao je iz ljutnje običnog puka, nad zakonskom zabranom lova po šumama.[1]
U ranim baladama ima puno okrutnosti, koja je bila neizbježna kao sastavni dio srednjovjekovnog života.[1]
Historija nastanka uredi
Unatoč brojnim pokušajima da se dokaže postojanje stvarnog historijskog Robina Hooda, to do danas nikom nije uspjelo. Svi ti pokušaji se oslanjaju na srednjovjekovne legende, i to im je jedini dokaz o njegovom postojanju.[1]
Danas rašireno vjerovanje da je živio u doba vladavine Richarda I nastalo je kao plod antikvara i pisca iz 18. vijeka - Williama Stukeleya.[1]
Autentične balade o Robinu Hoodu su poetski izraz narodnih težnji po sjevernoj Engleskoj u turbulentno doba buna i seljačkog nezadovoljstva, koje je svoju kulminaciju imalo za Seljačkog ustanka - 1381.[1]
Iako su brojne poznate balade o Robinu Hoodu nastale tek nakon srednjeg vijeka, jezgra je sigurno nastala u srednjem vijeku.[1] To su priče; Robin Hood i fratar, Robin Hood i Guy od Gisborna, Robin Hood i grnčar i Doživljaji Robina Hooda.[1]
Tokom 16. vijeka i kasnije, bitan karakter legende o njemu je iskrivljen, jer tad Robin postaje propali plemić. Pa se unatoč tome što se gomilaju priče o njegovim vratolomijama i uvode brojni novi likovi, među njima i lijepa Marian, njegova romantična ljubav, one ipak gube na vitalnosti i pjesničkoj vrijednosti, jer u njima više nema orginalnog impulsa - težnje za socijalnom pravdom.[1]
