Petar Velimirović
Petar Velimirović (Sikole, Negotin, 16. januara 1848. – Beograd, 23. decembar 1911[1] ili 1921.[2][3]) bio je srpski političar.
| Petar Velimirović | |
| |
| Biografija | |
|---|---|
| Datum rođenja | 16. 1. 1848. |
| Mesto rođenja | Sikole |
| Datum smrti | 23. 12. 1911. (dob: 63) |
| Mesto smrti | Beograd |
| Politička partija | Narodna radikalna stranka |
uredi  |
|
Biografija uredi
Završio je Politehniku u Cirihu. Godine 1876. je bio hapšen kao sledbenik Svetozara Markovića zbog učešća u socijalističkim manifestacijama u Kragujevcu, a zatim je emigrirao u Ugarsku.
Prvi put je izabran za narodnog poslanika 1880. godine. Jedan je od osnivača Radikalne stranke. Posle ugušenja Timočke bune 1883. emigrirao je u Bugarsku.
Za ministra građevina izabran je 1887. u kabinetu Jovana Ristića, a isti resor je imao je u kabinetima Đorđa Simića, Nikole Pašića i Save Grujića.
Krajem 1902. formirao je svoj kabinet, koji je bio kratkog veka (mesec dana). Godine 1903. predsedava zasedanju Narodne skupštine, na kojoj je doneta odluka o izboru Petra I Karađorđevića za kralja Srbije. Drugi put je bio na čelu kabineta od 7. jula 1908. do 11. februara 1909. godine.
Vidi još uredi
Izvori uredi
- ↑ Politika, 27. decembar 1911, str. 2[mrtav link], Pristupljeno 23. 4. 2013.
- ↑ Narodna encikopedija 1925-29
- ↑ Tekst Miroslava Stojkovića, višeg stručnog savetnika Institta ta saveremenu istoriju Beograd u Enciklopediji Jugoslavije JLZ, Zagreb, 1971 tom 8, str. 476.