Wikipedija

Ikarus ŠM

ŠM je hidroplan dvokrilac drvene konstrukcije. Trup je u obliku čamca. Krila imaju relativno tanak, zakrivljen aeroprofil i presvučena su platnom. Međusobno i sa trupom krila su povezana upornicama i čeličnim zategama. Gornje krilo je izgrađeno iz tri dela. Na krajevima donjeg krila se nalaze mali plovci. Motor sa potisnom elisom je smešten na nosaču između krila a sa trupom i centralnim delom krila je povezan baldahinom od čeličnih cevi.

Ikarus ŠM

Ikarus, Novi Sad - Šimika pred poletanje sa Dunava

Opšte
Namena hidroplan za obuku
Posada 2
Proizvođač Ikarus KSHS/Jugoslavija
Prvi let 10. 11. 1924.
Početak proizvodnje 1925. god
Dimenzije
Dužina 9,75 m
Razmah krila gornje 14,50; donje 11,50 m
Visina 3,89 m
Površina krila 35,00 m²
Masa
Prazan 730 kg
Normalna poletna 1.010 kg
Pogon
Klipno-elisni motor 1 x Mercedes 100KS
Snaga 1 x 73 kW
Performanse
Maks. brzina na H=0 120 km/h
Dolet 360 km
Plafon leta 3.000 m

Razvoj uredi

Tokom 1921. i 1922. godine inženjer Josip Mikl je sa grupom saradnika iz Vazduhoplovnog arsenala kopnenog vazduhoplovstva izradio projekat i radioničke crteže novog dvokrilnog školskog hidroplana. Inž. Mikl je crteže hidroplana ponudio Ministarstvu vojske i mornarice Kraljevine Srba Hrvata i Slovenaca, koje ih je otkupilo za potrebe svog Pomorskog vazduhoplovstva.

Ugovor je sklopljen početkom 1924. godine da Kraljevina SHS besplatno ustupi crteže hidroplana fabrici "Ikarus", koja je pristupila izradi prve serije od šest aviona.

Hidroplan sagrađen u „Ikarusu" uredi

Prototip je bio dovršen do kraja oktobra, a prvi let je obavljen 10.novembra 1924. godine sa Dunava kod zimovnika u Novom Sadu. Probni pilot je bio Dimitrije Konjović. Probni letovi su obavljani do 25. novembra. Zvanična državna komisija je na osnovu probnih letova zaključila da hidroplan u potpunosti ispunjava postavljene zahteve. Zvaničan naziv aviona je „ŠM“, što predstavlja skraćenicu od naziva „školsko-mornarički“. Pripadnici Pomorskog vazduhoplovstva su ovaj hidroplan popularno zvali „Šimika“.

U Kumboru je krajem aprila 1925. izvršena zvanična predaja Pomorskom vazduhoplovstvu prve serije od 6 aviona.

Tokom 1925. godine su isporučene još dve serije od po šest aviona. Oni su svi bili opremljeni čehoslovačkim motorima Blesk, od 100 KS.

Dalji razvoj uredi

Hidroplani četvrte serije su znatnije se razlikovali od prve tri serije. ŠM.1 je po dimenzijama isti kao standardni školski hidroplan, ali je ugrađen motor Mercedes od 160 konjskih snaga. Masa aviona je povećana kao i brzina leta a plafon je dostigao 5.000 metara.

Šest ŠM.1 je isporučeno do februara 1926. godine.

Tokom 1926. godine u radionicama „Ikarusa“ je izgrađena peta serija od šest standardnih ŠM sa motorima Mercedes od 100 KS.

Poslednje dve serije hidroplana ŠM su isporućene Pomorskom vazduhoplovstvu krajem dvadesetih godina, jedna od njih je imala motore Mercedes od 120 KS. Od 1924. do 1930. godine „Ikarus“ je u Novom Sadu sagradio ukupno sedam setrija od 6 aviona raznih verzija odnosno ukupno 42 ŠM svih varijanti.

U hidroplane ŠM su ugrađivani motori čehoslovačkim motori Blesk, od 100 KS kao i nemački motori Mercedes DI sa snagama od 100, 120 i 160 KS.

U prve serije ŠM su ugrađivane elise berlinske fabrike „Hajne“, a kasnije elise proizvedene u „Ikarusu“.

Varijante hidroaviona Ikarus ŠM uredi

 
Motor Mercedes D II ugrađen na avione Ikarus ŠM

U zavisnosti od ugrađenih motora promenile su se i neke karakteristike hidroaviona Ikarus ŠM. Te promenjene karakteristike su prikazane tabelarno.

Karakteristike Jed. ŠM 100 ŠM 120 ŠM 160
Motor Mercedes D II KS 100 120 160
Snaga motora kW 74 88 117
Masa praznog aviona kg 730 800 900
Ukupna masa aviona kg 1.010 1.150 1.180
Maksimalna brzina km/h 120 126 140
Dolet km 360 280 280
Plafon leta m 3.000 5.000 5.000

"Ikarus ŠM“ u upotrebi uredi

Ikarus ŠM je u jugoslovenskom pomorskom vazduhoplovstvu korišćen punih 18 godina, sve do aprila 1941. godine. „Šimika“ je bio dobar avion za obuku pošto je bio dobro upravljiv po uzburkanom moru, a zahvaljujući podreljefnoj stepenici, brzo se odlepljivao od vode.

"Šimika“ je uglavnom upotrebljavan za osnovnu obuku hidropilota u Pomorskoj vazduhoplovnoj školi. Pored obuke, Ikarus ŠM su često korišćeni za pomoćne zadatke kao što su prevoz oficira, pošte i naređenja, kao i hidrološka i kartografska istraživanja, i za vuču meta u toku vežbi gađanja.

Varijanta ŠM.1 je služila za izviđanje obale, za praćenje kretanja torpeda, otkrivanje minskih polja, kao i za korekciju vatre obalske artiljerije i koordinaciju sadejstava mornarice i kopnenih trupa.

Poručnik korvete Eugen Šoštarić je postavio prvi jugoslovenski rekord u dostignutoj visini leta, 29. oktobra 1929. godine kada je u Divuljama jednim standardnim ŠM sa motorom od 120 KS dostigao visinu od 6.720 metara.

Početkom 1936. godine, dve „Šimike“ su dodeljene aero-klubovima u Splitu i Sušaku[1].

Po italijanskim izvorima, 1941. su zarobljena četiri neispravna aviona Ikarus ŠM, serijskih brojeva 7, 23, 26, 57, a o njihovoj daljoj sudbini ne zna se ništa pretpostavlja se da su uništeni.

Vidi još uredi

Reference uredi

  1. ↑ „Civil Aircraft Register - Yugoslavia”. www.goldenyears.ukf.net. Arhivirano iz originala na datum 2012-07-11. Pristupljeno 14. 9. 2011. 

Literatura uredi

  • Janić, Čedomir (2000). „Ikarusov hidroplan” ((sh)). Aeromagazin (YU-Beograd: BB Soft) 15: 32-34. ISSN: 1450-6068. 
  • Oštrić, Šime; M. Micevski (14-27. septembra 2007.) ((sh)). Leteći Čunovi: Čamci koji lete - letjelice koje plove. SRB-Beograd: Galerija '73. 
  • Žutić, Nikola; Bošković Lazar. (1999) ((sh)). Ikarus - Ikarbus: 1923 - 1998. YU-Beograd: Ikarbus. 
  • Mikić, Sava (1933) ((sh)). Istorija jugoslovenskog vazduhoplovstva. YU-Beograd: Štamparija D. Gregorić. 
  • Isaić, Vladimir; Danijel Frka (2010) ((sh)). Pomorsko zrakoplovstvo na istočnoj obali Jadrana 1918-1941. (prvi dio). Zagreb: Tko zna zna d.o.o.. ISBN 978-953-97564-6-6. 
  • Grujić, Z. (1998) ((sh)). Fabrika aeroplana i hidroplana IKARUS a. d.. YU-Beograd: Aero magazin br.6. 
  • Janić, Čedomir; Petrović, Ognjan; (2010) ((sh)). Vek avijacije u Srbiji 1910—2010, 225 značajnih letelica. Beograd: Aerokomunikacije. ISBN 978-86-913973-0-2. 
  • Almanah Jugoslovenskog vazduhoplovstva 1931-1932, Beograd, Vreme, 1932.,

Spoljašnje veze uredi

Izvor: https://sh.wikipedia.org/w/index.php?title=Ikarus_ŠM&oldid=41428505