Lista škotskih vladara
Kralj Škota ili kralj Škotske je bio vladar Kraljevine Škotske.
- Imena ranih kraljeva su prilagođeni oblici njihovih latiniziranih imena. Rani kraljevi su koristili srednjovjekovne galske verzije tih imena, dok se danas u Škotskoj koriste anglicizirane verzije.
Dinastija Alpin
urediU početku su škotski vladari nosili titulu kralja Pikta, a kruna se nije nasljeđivala po principu primogeniture, nego je prelazila s jedne na drugu liniju potomaka Kennetha I.
- 843-858 Kenneth I MacAlpin
- 858-862 Donald I
- 862-877 Constantine I (II)
- 877-878 Áed
- 878-889 Giric
- 889-900 Donald II
- 900-943 Constantine II (III)
- 943-954 Malcolm I
- 954-962 Indulf
- 962-967 Dub
- 967-971 Cuilén
- 973-977 Amlaíb
- 977-995 Kenneth II
- 995-997 Constantine III (IV)
- 997-1005 Kenneth III
- 1005-1034 Malcolm II
Duncan I je bio sin Bethóc, kćerke Malcolma II.
- 1034-1040 Duncan I
- 1040-1057 Macbeth
- 1057-1058 Lulach
- 1058–1093 Malcolm III Canmore
- 1093–1094 Donald III
- 1094 Duncan II
- 1094–1097 Donald III
- 1097–1107 Edgar
- 1107–1124 Alexander I
- 1124–1153 David I
- 1053–1165 Malcolm IV
- 1165–1214 William I Lav
- 1214–1249 Alexander II
- 1249–1286 Alexander III
Alexander III je umro nadživjevši svu svoju djecu, dva sina i jednu kćerku. Njegovi sinovi nisu imali djece, ali kćerka, norveška kraljica Margareta, ostavila je iza sebe istoimenu kćerku, koju su Alexander III i škotski plemići priznali za nasljednicu.
Interregnum
urediNakon utapanja kraljice Margarete, koja je krunu naslijedila od djeda kada je imala tri godine i "vladala" do svoje smrti u sedmoj godini života a da pri tom nikada nije kročila na škotsko tlo, uslijedio je dvije godine dug interregnum. Nije više bilo potomaka kralja Vilima I i nije bilo jasno ko je zakoniti nasljednik krune. Trinaest osoba je polagalo pravo na krunu. Edward I, je kao arbitar odlučio da kruna pripada Ivanu de Balliol.
Interregnum
urediEngleski kralj Edward I je ubrzo prisilio kralja Johna na abdikaciju. Deset godina je škotsko prijestolje bilo prazno, a Škotskom su upravljali Englezi. Robert Bruce, unuk jednog od pretendenata koji su polagali pravo na krunu nakon Margaretine smrti, započeo je pobunu protiv Engleza i uspio postati kralj.
Prvi kralj iz dinastije Stewart bio je sin Margarete, kćerke Roberta I, koja je u poodmakloj trudnoći pala s konja, rodila nedonošče, budućeg Roberta II, i zatim umrla. Robert II je bio osam godina stariji od vlastitog ujaka, Davida II, kojeg je naslijedio. Nakon Roberta III uslijedio je niz od sedam monarha koji su krunu naslijedili kao maoljetnici, te umjesto kojih su zapravo vladale njihove majke i moćni plemići.
Mary I je bila udata za Henrya Stuarta, koji (uprkos istom prezimenu) nije bio patrilinearni potomak Roberta II. Stoga su njihovi potomci pripadali novoj dinastiji. James VI je naslijedio englesku i irsku krunu od Elizabete I i počeo sebe nazivati kraljem Velike Britanije, ali engleski i škotski parlamenti odbili su njegovu ideju o sjedinjenju kraljevina. William II je pripadao dinastiji Oranje-Nassau, ali kako je bio sin Mary Henry Stuart i savladar Mary II Stuart, obično se u listama pojavljuje među Stuartima.
Nakon pogubljenja Charlesa I uslijedio je treći škotski interregnum koji je trajao od 1649. do 1660. godine. Kada je Charles II postao kralj, parlament je odlučio da je njegova de iure vladavina započela u trenutku smrti Charlesa I.
Kraljica Ana, posljednji vladar iz dinastije Stuart, je uspjela je ostvariti ono o čemu je prvi Stuart, James VI, sanjao: 1. maja 1707. godine Škotska i Kraljevina Engleska su se ujedinili i postali Kraljevina Velika Britanija. Anne je tako postala kraljica Velike Britanije.
