Katarina Branković

Katarina Branković (1418./19 - 1492.) je bila celjska grofica ili kneginja, ćerka srpskog despota Đurđa Brankovića i Jerine.

Lik Katarine Branković sa Esfigmenske povelje (1429)

Katarina se udala 20. aprila 1434. za celjskog grofa Ulriha II (1406-1456), veoma moćnog i bogatog, sa velikim posedima u Štajerskoj i Hrvatskoj. Sa njim je imala troje dece, sinove Hermana (†1451) i Georga (†1441) i ćerku Elizabetu (1441-1455).

Nakon muževljeve pogibije u Opsadi Beograda 1456, Katarina je kao celjska kneginja zavladala sama, ali je već 1457. godine izgubila podršku celjskog vojskovođe Vitovca i zbog toga sledećih godina izgubila veći dio posjeda. 1461. godine se odrekla svih svojih poseda u današnjoj Sloveniji i Hrvatskoj osim Krškog u zamenu za određenu godišnju rentu i pošla na put. Proputovala je Italiju, Krf, Dubrovnik, da bi se na kraju vratila u Staru Srbiju (današnju Makedoniju) kod svoje sestre Mare, udovice sultana Murata II.

Pre smrti otkazala je ostala imanja u današnoj Sloveniji (grad Krško) i rentu.

Katarina je umrla 1492. i sahranjena je u selu Konče, zapadno od Strumice u današnjoj jugoistočnoj Makedoniji.


Danas u Zagrebu postoji Srpska pravoslavna opća gimnazija ,,Kantakuzina Katarina Branković".[1]

Povezano

uredi

Eksterni linkovi

uredi