Kamerton

Međunarodnim sporazumom koji je potpisan 1939. godine, dogovoreno je da kamerni ton, kamerton (ital. diapason, fr. diapason, engl. pitch standard, nem. Kammerton, rus. kamerton)^[1] ili normalno a, ima frekvenciju od a¹ = 440 Hz i da služi za što tačnije određivanje odnosa tonova po visini, tj., da bude zvanična standardna visina za štimovanje muzičkih instrumenata.

*Zvučna viljuška* Kamerni ton (a1), **440** Hz^?^/ⁱ

Od strane Međunarodne organizacije za standarde (ISO), 1955. godine ozvaničena je kao standard pod nazivom ISO 16.^[2]

Kratki istorijat uredi

Vremenom, ova visina je varirala, bilo zbog geografskog područja ili zbog proizvođača muzičkih instrumenta. U 17. veku u Evropi, štimovanje po tonu a¹ se kretalo od oko 374 Hz — 403 Hz. Postoje istorijski primeri instrumenata, zvučne viljuške ili standarda u rasponu od a¹ = 309 Hz do a¹ = 455.3 Hz. U Baroku je bilo a¹ = 415 Hz.

Kako se danas štimuje uredi

Iako je zvanični standard za kamerni ton danas a¹ = 440 Hz, neki orkestri i kamerni ansambli više vole da se naštimuju malo više, na a¹ = 442 Hz ili čak a¹ = 444 Hz.^[3]

Vidi još uredi

Reference uredi

[1] Vlastimir Peričić, Višejezični rečnik muzičkih termina

[2] Radivoj Lazić - Vlastimir Peričić, Osnovi teorije muzike

[3] Radivoj Lazić, Škola za klarinet: Učim klarinet IV

[1]

[2]

[3]