Della Scala
Della Scala (također poznati i kao Scaligeri, latinski Scaligerus) je talijanska dinastija čiji su članovi vladali Veronom od 1262. do 1387. godine.[1]
| Della Scala | |
|---|---|
 | |
| Zemlja | Verona, Vicenza i dio Lombardije |
| Titule | Signore |
| Osnivač | Mastino I della Scala |
| Posljednji suveren | Antonio della Scala |
| Osnivanje | 1262. |
| Prestanak | 1387. |
| Etnicitet | Talijani |
Historija
urediPorodica della Scala bila je ugledna i utjecajna u Veroni još od 11. vijeka.[1] Osnivač te vladarske dinastije bio je Mastino I della Scala (umro 1277), koji je postao veronski Podesta (glavni sudac) ubrzo nakon poraza i smrti 1259. veronskog tiranina Ezzelina da Romana. Novi izbori 1262. za Signoriju donjeli su Mastinu dodatnu autoritativnu funkciju kapetana naroda (capitano del popolo). Naslijedio ga je 1277. brat Alberto (umro 1301), a njega njegov sin Bartolomeo (umro 1304), za njegove su vladavine (prema tradiciji) živjeli, voljeli se i umrli Romeo i Julija. Njega je Dante u raju Božanstvene komedije nazvao Gran Lombardo.[1] Bartolomeov brat Can Francesco, zvan kao Cangrande I (umro 1329), bio je najzanačajnija ličnost porodice, poznat kao zaštitnik prognanog Dantea. Isprva je vladao Veronom zajedno s bratom Alboinom, pa su zajedno 1311. dobili titulu carskih vikara od svetorimskog cara Heinricha VII.[1]
Kada je Alboin 28. oktobra 1311. umro, Cangrande I postao je jedini vladar i tad je započeo seriju uspješnih ratova protiv Vicenze (1312–1314) i Padove (1317–1318). Nakon tog je 1318. postao kapetan general gibelinske lige i proširio svoju vlast na Feltre i Belluno. Zenit njegove moći bila je 1327. kad je imenovan carski vikarom Mantove.[1] Njegov nasljednik i nećak Mastino II (vladao zajedno s bratom Albertom II) pokušao je nastaviti ekspanzionističku politiku svog ujaka. Agresivnost mu se obila o glavu jer je njome izazvao rivalsku firentinsko-mletačku koaliciju, pa je izgubio saveznike i teritorije te mu je na kraju u rukama ostala jedino Verona s Vicenzom.[1] Vladavina della Scale u Veroni konačno je došla kraju nakon kratkih uzastopnih vladavina Mastinovih sinova i unuka, perioda koji je završilo 1387. aneksijom grada od strane Viscontija, pod milanskim vojvodom Gianom Galeazzom Viscontijem.[1]
