Škorpion
- Za ostala značenja, vidi Škorpion (razvrstavanje).
Škorpioni ili škorpije (lat. Scorpiones) spadaju u najkrupnije paukolike životinje,a verovatno najstarije (fosili potiču još iz silura) i prve suvozemne zglavkare. Naseljavaju uglavnom suptropske i tropske predele mada ih ima i u umerenoj zoni (kod nas ih ima u Primorju). Preko dana miruju sakrivene ispod lišća i kamenja, a noću se aktiviraju u potrazi za hranom. Veličina im se kreće od 13mm do 25 cm.
Otrov škorpije je neurotoksičan i kod većine vrsta nije smrtonosan za čoveka. Međutim, otrov pojedinih vrsta može ugroziti život čoveka:
- vrsta Androctonus australis (na slici) koja živi u pustinji Sahari i čiji je otrov iste jačine kao otrov kobre;
- vrste roda Centruroides koje žive u Meksiku.
Serum koji se daje protiv otrova skorpije efikasan je samo u određenom vremenu.
Spoljašnja građa
Telo škorpije podeljeno je na dva regiona prozomu i opistozomu koje su široko spojene.
Prozoma je kratka, četvrtasta pokrivena na leđnoj strani čvrstim oklopom, karapaksom. Na leđnoj strani nalaze se oči: jedan par središnjih i nekoliko pari lateralnih. Na trbušnoj strani nema oklopa već je ona zaštićena osnovama nogu.
Na prozomi se nalaze sledeći ekstremiteti:
1. par su helicere smeštene ispred usnog otvora, u obliku klešta, sićišne i izgrađene od tri segmenta;
2. par su pedipalpi, snažno razvijeni, kleštoliko završeni i glavni znak raspoznavanja skorpija; služe za hvatanje plena;
3. četiri para nogu za hodanje od kojih se svaka sastoji od 7 članaka.
Opistozoma se sastoji od dva dela:
1. prednjeg, preabdomena (mezozoma) koga gradi 7 članaka;
2. zadnjeg, postabdomena (metazoma) koji je izgrađen od 5 članaka, na njegovom kraju se nalazi povijena bodlja.
Opistozomalni segmenti su svi dobro zaštićeni spoljašnjim skeletom koji je izgrađen od 4 ploče:
1. tergit na dorzalnoj (leđnoj) strani;
2. sternit, na ventralnoj (trbušnoj) strani;
3. pleure postavljene sa strane i membranozne.
Na opistozomi se nalaze ostaci ekstremiteta:
- na prvom segmentu (on je, ustvari drugi, jer je prvi redukovan) se nalazi operkulum koji kao poklopac pokriva polni otvor;
- čulni izraštaji oblika češlja
- listolika pluća.
Kada škorpija hvata plen onda je njen postabdomen podignut i povijen napred preko tela (na slici) tako da je bodlja upravljena ka žrtvi i spremna za napad. Bodlja, kojom se završava opistozoma se, prema embrionalnom poreklu, smatra člankom. U njenoj proširenoj osnovi nalazi se parna otrovna žlezda čiji se otvor nalazi na vrhu bodlje. Žlezda je obavijena mišićima čije kontrakcije ubrizgavaju otrov u žrtvu. Skorpije se hrane sitnim zglavkarima koje hvataju kleštolikim pedipalpima, a ubijaju ubodom bodlje.
Unutrašnja građa
Varenje usmrćenog plena počinje radom helicera koje maceriraju plen i izlučivanjem sokova iz prednjeg creva na njega. Polusvarenu hranu usisavaju ždrelom iz koga hrana ide dalje u jednjak pa u srednje crevo i žlezde za varenje gde se vari do kraja, a zatim i apsorbuje. Nesvareni sastojci hrane se prebacuju u zadnje crevo i preko analnog otvora izbacuju u spoljašnju sredinu.
Izlučivanje se obavlja pomoću:
1. dva para Malpigijevih cevčica koje se izlivaju između srednjeg i zadnjeg creva;
2. para koksalnih žlezda koje se izlivaju u bazu trećeg para nogu za hodanje.
Krvni sistem je otvorenog tipa i sastoji se od:
- srca smešteno u perikardijumu u preabdomenu; krv iz perikardijuma dospeva u srce preko otvora ostija;
- arterija koje odvode krv iz srca u sve delove tela;
- sinusa, u koje se krv iz arterija izliva;
- venoznih kanala, kojima se krv iz sinusa vraća u srce.
Disanje se vrši pomoću 4 para listolikih pluća koja su utopljena u krvi ventralnog sinusa. U njemu se krv oksiduje, a zatim vraća u srce.
Nervni sistem se sastoji od:
Čulni organi skorpija su:
- taktilni u obliku čulnih dlačica različitih oblika;
- oči everznog tipa;
- češljoliki ostaci ekstremiteta na kojima se nalaze čulne ćelije čija funkcija nije dovoljno proučena.
Skorpije su odvojenih polova sa slabo izraženim polnim dimorfizmom koji se uglavnom ogleda u tome što mužjaci na operkulumu imaju kukice i po obliku bodlji i pedipalpi. Gonade kod mužjaka i ženki su vrlo slične građe, sastoje se od grupe cevčica od koje polaze odvodi koji se izlivaju u genitalni atrijum.
Prilikom kopulacije skorpije pokazuju vrlo specifično ponašanje poznato kao igra parenja. Mužjaci polažu spermatozoide na zemlju, a ženke ih unose u telo preko polnog otvora. Razviće oplođenih jaja odvija se u telu ženke i traje od nekoliko meseci do godinu dana, a nekada i duže. Posle završenog razvića rađa se od 6 do 90 mladih dužine nekoliko milimetara koji na leđima majke borave oko nedelju dana, odnosno, do prvog presvlačenja.
Klasifikacija
Red Scorpiones je podeljen na sedam familija sa preko 100 rodova i oko 700 vrsta. Najpoznatije su sledeće familije i rodovi:
- androktonus (Androctonus);
- butus (Buthus);
- mezobutus (Mesobuthus), čija vrsta M. gibbosus živi na prostorima bivše Jugoslavije;
- familija haktide (Chactidae), kao i prethodna naseljava skoro sve kontinente; pripadaju joj rodovi:
- euskorpius (Euscorpius), čije dve vrste E. italicus i E. carpathicus žive kod nas;
- haktus (Chactus);
- familija vejovide (Vejovidae), rasprostranjena u Americi i Evropi
- familija diplocentride (Diplocentridae), naseljava tropske i suptropske predele; pripada joj rod nebo (Nebo)
- familija skorpionide kojoj pripadaju rodovi:
Literatura
- Dogelj, V,A: Zoologija beskičmenjaka, Naučna knjiga, beograd, 1971.
- Krunić, M: Zoologija invertebrata 1, Naučna knjiga, Beograd, 1977.
- Krunić, M: Zoologija invertebrata 2, Naučna knjiga, Beograd
- Mariček, magdalena, Ćurčić, B, Radović, I: Specijalna zoologija, Naučna knjiga, Beograd, 1986.
- Matoničkin, I, Habdija, I, Primc - Habdija, B: Beskralješnjaci - bilogija nižih avertebrata, Školska knjiga, Zagreb, 1998.
- Marcon, E, Mongini, M: Sve životinje sveta, IRO Vuk Karadžić, Beograd, 1986.
- Petrov, I: Sakupljanje, preparovanje i čuvanje insekata u zbirkama, Biološki fakultet, Beograd, 2000.
- Radović, I, Petrov, Brigita: Raznovrsnost života 1 - struktura i funkcija, Biološki fakultet Beograd i Stylos Novi Sad, Beograd, 2001.
Vanjske veze
- BioNet Škola[mrtav link]
- ArachnologyArhivirano 2012-11-15 na Wayback Machine-u
- Arachnid Photo Gallery Arhivirano 2005-04-07 na Wayback Machine-u (The American Arachnological Society)
- Geocities – Aracnídeos
- Instituto Butantá