Vlatko Vuković
Vlatko Vuković Kosača (? - 1392) bio je velmoža iz roda Kosače, gospodar Huma i jedan od najboljih vojskovođa kralja Tvrtka I.
| Vlatko Vuković Kosača | |
|---|---|
| Mesto rođenja | Kosače, Goražde (Kraljevina Srbija) |
| Datum smrti | 1392. |
| Grob | Nekropola stećaka Boljuni |
| Titula | gospodar Huma, vojskovođa kraljeve vojske |
| Period | 1359–1392 |
| Prethodnik | Vuk Hranić Kosača |
| Naslednik | Sandalj Hranić |
| Poreklo | |
| Dinastija | Kosače |
| Otac | Vuk Hranić Kosača |
| Porodica | |
U vreme osmanlijskog prodora na Balkan, potukao je Osmanlije u bici kod Bileće 1388. godine i u bici na Kosovu polju 1389. godine.[1]
Život uredi
.png)
Vlatko je bio sin Vuka Kosače (umro 1359), velmože cara Dušana. Kao vojvoda spominje se prvi put 1378. u povelji bosanskog kralja Tvrtko I. Kotromanića| Dubrovniku. Imao je brata Hranu Vukovića.
Godine 1382. zastupao je kralja u pregovorima s Dubrovnikom zbog problema sa otvaranjem solana i prodaje soli u Novom u Dračevici, te ponovno 1388. u pregovorima s dalmatinskim gradovima.
Godine 1388. potukao je Osmanlije u bici kod Bileće, što je bila prva pobeda nad Turcima koji su upadali u Kraljevinu Bosnu.
Kosovska bitka uredi
Godine 1389. Vlatko Vuković je bio jedan od zapovednika u bici na Kosovu polju. Našao se na čelu vojske koju je kraljevina Bosna poslala u pomoć srpskoj vojsci na Kosovu. Prema turskom piscu Nešriju, na Kosovu polju je knez Lazar Hrebeljanović zapovedao centrom vojske, dok je vojvoda Vlatko Vuković vodio levo krilo, a desnim je komandovao Vuk Branković. Vukov deo vojske se sastojao od oklopnika koji su u samom početku bitke odmah razbili levu tursku stranu, koju je vodio Jakub.
O samom toku borbe zna se sigurno, da su Srbi iz početka napredovali i da su potisli odeljenje sultanova sina Jakuba. Vlatko Vuković sa Bosancima imao je toliko uspeha, da je svom kralju Tvrtku, u dva maha, slao vesti o hrišćanskoj pobedi.[2]
Nakon sultanove smrti turski centar je preuzeo Bajazit, zbog čega srpska sredina nije izdržala turski pritisak. Tada Turci hvataju i ubijaju kneza Lazara.[3]
Sa Kosovskog boja, vojvoda Vlatko se vratio i izvestio o kršćanskoj pobedi.[4] Bosanski kralj čak je i nekoliko nedelja kasnije, javljao prijateljima o pobedi hrišćana i primao čestitke.[2]
Poslednje godine i smrt uredi
Posjede je proširio na područje Travunije, Huma i Konavala 1391. Sa knezom Pavlom Radinovićem držao je zajednički carinu u Ledenicama. Bio je oženjen, ali nije imao muških potomaka. Umro je 1392. godine. Nasledio ga je njegov bratanac Sandalj Hranić, kojem je ostavio znatno proširenu baštinu.
Na groblju blizu današnjeg sela Boljuni, nedaleko od Stoca u Hercegovini nalazi se krst sa natpisom datiran u kraj XV veka, na kojem je isklesano:
Ase leži dobri čoek Vlatko Vuković. Vojvoda Vlatko je prvi pobijedio Turke kod Bileće 27. avgusta 1388.[5]
Izvori uredi
- ↑ „Sima Ćirković: ISTORIJA SREDNJOVEKOVNE BOSANSKE DRŽAVE”. Beograd, 1964. Pristupljeno 9. 2. 2023.
- ↑ 2,0 2,1 http://www.rastko.rs/rastko-bl/istorija/corovic/istorija/3_13_l.html
- ↑ Željko Fajfrić: Sveta loza Brankovića, elektronsko izdanje knjige iz 1999.
- ↑ Povijest Bosne - Noel Malcolm[mrtav link]
- ↑ Zaboravljeni grob Vlatka Vukovića