Wikipedija

George Melly

Alan George Heywood Melly (Džordž Meli, 17. avgust, 1926 – 5. jul, 2007.) bio je engleski jazz i blues pevač, kritičar, pisac i predavač. Od 1965. do 1973. bio je filmski i televizijski kritičar za The Observer i predavao je istoriju umetnosti sa naglaskom na nadrealizam.[1]

George Melly
George Melly, oko 1978.
Lični podaci
Ime po rođenjuAlan George Heywood Melly
Datum rođenja(1926-08-17)17. 8. 1926.
Mjesto rođenjaEngleska Liverpool, Engleska,
Datum smrti5. 7. 2007. (dob: 80)
Mjesto smrtiEngleska London, Engleska,
ZanimanjePevač, predavač, pisac, kritičar
Muzički rad
Period aktivnosti1946 – 2007
ŽanrJazz i Blues
InstrumentiVokal
Ostalo
Službene stranicegeorgemelly.co.uk

Rani život uredi

Melly je rođen u Liverpoolu. U toku srednje škole zainteresovao se za modernu umetnost, jazz i blues i, takođe, počeo je da prihvata svoju seksualnost.

Krajem Drugog svetskog rata priključio se Kraljevskoj mornarici iz razloga, kako je naveo regrutnom oficiru, 'uniforme su im mnogo lepše'. Kako je pisao u svojoj autobiografiji, Rum, Bum and Concertina, bio je veoma tužan kada je saznao da neće biti poslat na brod i da neće dobiti 'zvonaste pantalone', koje je želeo. Umesto toga, bio je postavljen na kancelarijske poslove i nosio je drugu marnaričku uniformu, koju je opisao kao "jezivo jedro". Kasnije je, međutim, dospeo na brod, ali nikada nije učestvovao u borbama. Umalo je bio izveden pred vojni sud zbog širenja anarhističke literature.

Posleratni život i karijera uredi

Nakon rata, Melly je počeo da radi u Londonu u galeriji koja je izlagala nadrealističke radove, radeći sa Mesensom, ali se preorijentisao na jazz muziku i počeo je da radi sa Mulliganovim Magnolia Jazz Band-om. U ovo vreme (1948 i dalje) New Orleans i "New Orleans Revival" stilovi su bili veoma popularni u Britaniji. Godine 1963. britanski muzički časopis, NME je pisao da se u Alexandra Palaceu održao najveći događaj trad jazza u Britaniji. Na njemu su učestovali: Alex Welsh, Diz Disley, Acker Bilk, Chris Barber, Kenny Ball, Ken Colyer, Monty Sunshine, Bob Wallis, Bruce Turner, Mick Mulligan i Melly.[2]

Početkom 1960-ih, Melly se povukao iz muzike i postao je filmski kritičar za časopis The Observer i pisac za satirični strip Flook, koji je izlazio u Daily Mail-u, koji je ilustrovao Trog. Godine 1967. snimljen je satirični film po njegovom scenariju, Smashing Time.

Početkom 1970-ih vratio se jazzu sa Feetwarmersima Johna Chiltona, što je označilo početak saradnje, koja se završila tek 2003. Tokom 1970-ih, objavio je tri albuma, uključujući i Nuts, 1972. i Son of Nuts naredne godine. Pisao je kolumnu, Mellymobile za časopis Punch.

Njegov stil, posebno u bluesu, bio je pod jakim uticajem njegovog američkog idola, pevačice, Bessie Smith. Dok je većina britanskih muzičara prilazila jazzu i bluesu sa gotovo religioznom ozbiljnošću, on je uživao u njihovim veselim stranama, što se videlo i po izboru njegovih pesama, kao i po živahnim nastupima.

Od isključivo homoseksualnih veza koje je imao tokom mladosti i tokom svojih 20-ih, Melly je prešao na uglavnom heteroseksualne odnose od svojih 30-ih. Venčavao se dva puta i imao je dvoje dece, po jedno iz oba braka. Njegova druga žena, Diana Moynihan je objavila autobiografiju 2005. godine u kojoj je pisala o njihovom otvorenom braku.

Melly je bio aktivan u muzici, novinarstvu i držanju predavanja o modernoj umetnosti do svoje smrti, uprskos pogoršanju zdravstvenog stanja zbog vaskularne demencije[3], emfizema i raka pluća. [4]

Melly je poslednji put nastupao 10. juna, 2007. godine u 100 Clubu u Londonu. Nepunih mesec dana kasnije, 5. jula, 2007. godine, Melly je umro u svojoj 80. godini.[1]

Mellyjeva sestra, Andrée Melly je glumica

Bibliografija uredi

  • Owning Up (autobiografija — trad-boom jazz karijera) (1965)
  • Revolt into Style; Pop Arts in Britain (1971)
  • Rum, Bum and Concertina (autobiografija — mornarica) (1977)
  • A Tribe of One: Great Naive and Primitive Painters of the British Isles (1981)
  • Great Lovers (1981)
  • Scouse Mouse (autobiografija — detinjstvo) (1984)
  • It's All Writ Out for You: Life and Work of Scottie Wilson (1986)
  • Paris and the Surrealists (1991)
  • Don't Tell Sybil: Intimate Memoir of E.L.T. Mesens (1997)
  • Hooked! Fishing Memories (2000)
  • Slowing Down (memoir) (2005)
  • Take A Girl Like Me (biografija njegove žene, Diane Melly) (2005)
  • Swans Reflecting Elephants A Biography of Edward James (1982)
  • Hot Jazz, Warm Feet (autobiografija dugogodišnjeg kolege Johna Chiltona, sa poglavljima posvećenim Mellyju) (2007)

Diskografija uredi

  • Nuts (1972)
  • Son of Nuts (1973)
  • The World of George Melly (The Fifties) (1973) DECCA SPA 288
  • It's George (1974)
  • Melly is at it Again (1976)

Izvori uredi

  1. ↑ 1,0 1,1 „Jazz singer George Melly dies”. The Telegraph. 5. jul, 2007. Arhivirano iz originala na datum 2007-08-28. Pristupljeno 17. 8. 2010. 
  2. ↑ Tobler, John (1992). NME Rock 'N' Roll Years (1st izd.). London: Reed International Books Ltd. str. 116. CN 5585.  Citirano prema tekstu na engleskoj Wikipediji.
  3. ↑ „Singer Melly has early dementia”. BBC News. Pristupljeno 17. 8. 2010. 
  4. ↑ Tom Melly. „Truths, half-truths, and Wikipedia”. The Register. Pristupljeno 17. 8. 2010. 

Eksterni linkovi uredi

Izvor: https://sh.wikipedia.org/w/index.php?title=George_Melly&oldid=41818919