Wikipedija

Narodna biblioteka Srbije

Narodna biblioteka Srbije osnovana je 15. februara 1832. u knjižari Gligorija Vozarovića na mestu savremene Osnovne škole kralj Petar Prvi.[1] Inicijalni fond činili su pokloni Vozarevića i drugih srpskih kulturnih poslenika. Knez Miloš je naredio da se jedan primerak od svake štampane knjige ustupi biblioteci.[1] Tako je ustanovljena institucija obaveznog primerka.

Narodna biblioteka Srbije

Zbog nedostatka prostora biblioteka je 1838. premeštena u zgradu Liceja Knjažestva serbskog u Kragujevcu ali je vraćena u Beograd 1841. godine kada je grad stekao status glavnog grada Srbije.[1] Funkcija državnog bibliotekara stvorena je kneževskom odlukom 1953. godine, a biblioteka je ime narodne biblioteke ponela prema predlogu Đure Daničića.[2]

Od 1838. pa sve do 1871. godine biblioteka je bila pod direktnom upravom Ministarstva prosvete, a samostalna institucija postala je 1871. godine dok je 1881. usvojen i Zakon o Narodnoj biblioteci koji je propisao da će institucija da sakuplja sve materijale vezane za jugoslovensku istoriju, jezik, nauku i geografiju.[1]

Prvi svetski rat doveo je do prvog bombardovanja biblioteke, uništenja i gubljenja građe i premeštanja građe na alternativne lokacije u gradu i ostatku Srbije.[2] 1919. godine institucija je postala depozitorna biblioteka za celu Kraljevinu Srba, Hrvata i Slovenaca.[2]

Zgrada biblioteke pogođena je 6. aprila 1941. prilikom nemačkog bombardovanja Beograda i veliki deo dragocenog knjižnog fonda je tada uništen uključujući vredne srednjovekovne rukopise i retke knjige.[2] Bibliografsko odeljenje biblioteke kao i Arheografsko odeljenje osnovani su 1960. godine. Postojeća zgrada Narodne biblioteke na Vračaru izgrađena je 1973. godine i otvorena 6. aprila te godine na godišnjicu uništenja u Drugom svetskom ratu.[2] Zgradu je projektovao arhitekta Ivo Kurtović [3]. 1976. godine biblioteka je počela da koristi međunarodni ISBD standard katalogizacije.[2]

Biblioteka je 2003. godine postala punopravna članica Konferencije evropskih nacionalnih biblioteka.[4]

Upravnici Uredi

 
Panorama svetosavskog trga: Hram svetog Save, spomenik Karađorđu i Narodna biblioteka.

Upravnici Narodne biblioteke bili su:


Vidi još Uredi

Izvori Uredi

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Nikola Vukanović; Marija Danić; Mia Rosić; Sandra Stojanović (2013). Strategic Analysis: National Library of Serbia. Narodna biblioteka Srbije. Arhivirano iz originala na datum 2023-01-23. Pristupljeno 2023-01-23. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Vesna Injac (2009). „The National Library of Serbia: Past, Present and Future”. Alexandria 21 (3): 1–14. 
  3. ↑ http://www.rastko.rs/isk/isk_16_c.html
  4. ↑ Vesna Injac (2005). „Narodna biblioteka Srbije - punopravni partner u projektu "Evropska biblioteka"”. Pregled nacionalnog centra za digitalizaciju (7): 49-54. 

Eksterni linkovi Uredi

Izvor: https://sh.wikipedia.org/w/index.php?title=Narodna_biblioteka_Srbije&oldid=41429957