Kaja, ubit ću te!

Kaja, ubit ću te! hrvatsko/jugoslavenski je art film iz 1967. koji je režirao Vatroslav Mimica.[1] Zbog svoje nadrealne atmosfere i rascjepkane priče bez prave linearne radnje, koja alegorično govori o iracionalnoj pojavi zla, "Kaja" se može karakterizirati kao eksperimentalni art film, te je stoga pri premijeri podijelio kritiku, no danas se smatra jednim od klasika hrvatske kinematografije.

Kaja, ubit ću te!
scena iz filma
RežijaVatroslav Mimica
ProducentJadran film
ScenarioVatroslav Mimica
Kruno Quien
prema romanu Kruna Quiena
UlogeZaim Muzaferija
Uglješa Kojadinović
Antun Nalis
Jolanda Đačić
Izet Hajdarhodžić
Husein Čokić
Muzikaarhivska
FotografijaFrano Vodopivec
MontažaKatja Majer
Trajanje87 min.
Zemlja SFR Jugoslavija
Jeziksrpskohrvatski
Kaja, ubit ću te! na Internet Movie Database

Radnja

uredi

Trogir. Ubojstva nije bilo preko 100 godina. Gradić i njegovi miještani uživaju u miru. Zidine neke kuće se sruše, neki čovjek pleše i dere se. Ribe i morski konjici plivaju po moru, djeca se igraju ali se odjednom posvađaju. More se uzbrka, dolazi nevrijeme. Skupina mladića, među kojima je i Piero Coto, postavljaju sovu i čekaju da ona odleti, ali ona se ne pomakne.

Na tržnici se prodaje meso i sprema zaklati životinja dok prolaznik padne u nesvijest. Javljaju se talijanski okupatori i grad se podijeli na njihove poklonike i protivnike, većinom u obliku proletarijata. Piero Coto se odlučio za Talijane, šikanira gradskoh Patricija i s kolegama uništava kulturne spomenike. Na kraju ubiju Kaju, vlasnika dućana.

Uloge

uredi

Kritike

uredi

Filmski leksikon navodi sljedeće o filmu:

"Kaja, ubit ću te! smatra se Mimičinim najuspjelijim filmom, te jednim od najboljih hrvatskih filmova uopće. U osnovi lišen fabule, filmski motiv provale iracionalnog zla u pitomu mediteranskom ambijentu uobličuje i usložnjava narativnom fragmentarnošću, vizualnom sugestivnošću slika nerijetko iznimne ljepote, prepletanjem prirodnog i civilizacijskog te spregom poetskih, nadrealističkih i grotesknih prizora. Ocjenjivan i kao spoj etnografskih i kulturoloških komponenti s elementima horora, a uz autorov komentar o čovjekovoj prirodi (zlo postupno stječe prevlast nad zbiljom), u cjelini se odupire žanrovskim klasifikacijama te predstavlja vrhunski prilog hrvatske kinematografije tendencijama eurorpskog modernističkog filma, u kojemu zaplet i lik nisu ključne odrednice filmskih prizora, već to postaje sama vizualnost odnosno dočaravanje ugođaja. U tom smislu donekle i hermetičan za širu publiku, film je popraćen negodovanjem na festivalu u Puli."[2]

Izvori

uredi
  1. „Hrvatski filmski arhiv: Popis hrvatskih dugometražnih filmova 1944. - 2006.”. Arhivirano iz originala na datum 2011-01-05. Pristupljeno 2015-02-21. 
  2. „Kaja, ubit ću te!”. Filmski leksikon. 2003. 

Vanjske poveznice

uredi