Brana Cvetković

Brana Cvetković (Knjaževac, 20. novembar 1874 - Beograd, 20. novembar 1942) bio je srpski glumac, reditelj, upravnik pozorišta, scenograf, karikaturista, ilustrator, dečji pesnik, pripovedač i prevodilac. Osnivač je pozorišta „Orfeum“.

Brana Cvetković
glumac, reditelj, književnik
Biografske informacije
RođenjeKnjaževac, Kneževina Srbija
Smrt11. 11. 1942. (68 godina)
Beograd, Srbija
Profesionalne informacije
Zanimanjeglumac, reditelj, književnik

Biografija

uredi

Brana Cvetković je rođen 20. novembra 1874. godine u Knjaževcu. U Beogradu završava gimnaziju. Nakon toga, kao državni pitomac na Akademiji umetnosti u Minhenu studirao je slikarstvo, scenografiju i glumu. Već za vreme studija pokazao je izraziti talenat za scenografiju, karikaturu, humorističku prozu i glumu. Karijeru započinje u Narodnom pozorištu kao scenograf. Odlučio je da se okuša i u glumi kroz putujuće trupe Đure Protića, Nikole Bate Simića i drugh poznatih glumaca. Svoj „Orfeum“ osnovao je 1899. godine, koji je delovao u Beogradu u salama Pašinog Bulevara i Kolarcu, sa prekidima od 1929. godine.[1]

Za vreme Prvog svetskog rata bio je inspektor vojničkih pozorišta, a zatim je izvesno vreme obavljao dužnosti upravnika pozorišta u Skoplju i Novom Sadu. Pokretač je časopisa „Gluma“, a uređivao je satirične časopise „Đavo“, „Cerekalo“, „Satirac“, „Vic“. Humoreske je objavljivao u svim vodećim listovima tog doba.[1]

Napisao je desetine orfeumsih programa i u njima bravurozno učestvovao i time postao začetnik jednog novog žanra u srpskom glumištu. Nakon sve žešćih nasrtaja cenzure i zabrana nadolazeće diktature 1929. godine, Brana prekida rad „Orfeuma i povlači se u miran život u svojoj kući u Hilandarskoj br. 34 i posvećuje se stvaralaštvu i prevođenju. Sarađivao je sa nizom beogradskih listova, a neuporedivo najviše na dečjoj strani „Politike“, objavljujući pesme i priče koje je sam ilustrovao. Smatra se da je uz čika Jovu Zmaja, Brana Cvetković decenijama bio "najvredniji i najdostojniji hvale dečji pisac".[1]

Ovaj čuveni „smejač i zasmejač“, kako ga je nazivao Vinaver, umro je za vreme okupacije 20. novembra 1942. godine, u 68. godini. U Beogradu je, nekoliko meseci po smrti dobio ulicu, koja je posle oslobođenja preimenovana. Njegovo ime danas nosi jedna manja ulica u naselju Žarkovo.[1]

  • Branine priče, I i II, 1907;
  • Istra, scena sa našeg primorja, 1920;
  • Tamo daleko, 1925;
  • Brana za decu u slici i reči, 1934;
  • Vrlo retke pripovetke, 1951;
  • Zunzarina palača, 1957;

Reference

uredi

Spoljašnje veze

uredi