Bella ciao

Bella ciao [ˈbɛlla ˈtʃaːo] (ital.: Lepotice, zdravo), pesma italijanskih partizana iz vremena Drugog svetskog rata. Nju je pevao čitav levičarski antifašistički pokret otpora u Italiji, odnosno svi anarhistički, komunistički i socijalistički borci. Autor teksta je nepoznat, dok je melodija nejverovatnije uzeta iz jedne narodne pesme nastale u Padskoj niziji.

Danas se Bella ciao ne gleda kao isključivo partizanska ili ideološka pjesma, već kao "pjesma slobode duha, želje za sveopćom slobodom i demokratijom", odnosno kao "simbol otpora nepravdi".

Pesma je obrađena i prepevana na mnoge jezike i izvodi je veliki broj umetnika širom sveta, među kojima su i Manu Čao, KUD Idijoti i Goblini. Pesma je korišćena kao filmska muzika za jugoslovenski film iz 1969. Most. Italijanski sveštenik don Andrea Gallo ju je 2012. godine tokom tokom službe izvodio u crkvi u Đenovi.

Tekst

U uglatim zagradama su navedene neke varijante stihova.

Original (italijanski) Una mattina mi son svegliato, o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao! Una mattina mi son svegliato e ho trovato l'invasor. O partigiano, portami via, o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao! O partigiano, portami via, ché mi sento di morir. E se io muoio da partigiano, o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao! E se io muoio da partigiano, tu mi devi seppellir. Mi seppellirai [Mi porterai / E seppellire] lassù in [sulla] montagna, o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao! E seppellire [Mi seppellirai / Mi porterai] lassù in [sulla] montagna [sotto l'ombra] all'ombra di un bel fior. E [Tutte] le genti che passeranno o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao! E [Tutte] le genti che passeranno Ti diranno «Che bel fior!» «È questo il fiore del partigiano», o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao! «È questo il fiore del partigiano morto per la libertà!»

Prevod (hrvatskosrpski) I jednog dana, kad se probudih, O bela ćao, bela ćao, bela ćao, ćao, ćao! I jednog dana, kad se probudih, I okupator beše tu. U partizane, ja moram poći, O bela ćao, bela ćao, bela ćao, ćao, ćao! U partizane, ja moram poći, I imam osjećaj da ću umrijeti. I ako umrem, kao partizan, O bela ćao, bela ćao, bela ćao, ćao, ćao! I ako umrem, kao partizan, Ti iskopaj meni grob. Sahrani me gore, u planinama O bela ćao, bela ćao, bela ćao, ćao, ćao! Sahrani me gore, u planinama Ispod senke divnog cveta. I svi oni ljudi, koji tu prođu, O bela ćao, bela ćao, bela ćao, ćao, ćao! I svi oni ljudi, koji tu prođu, Će reći „kakav divan cvet“. I ovo je cvet partizana O bela ćao, bela ćao, bela ćao, ćao, ćao! I ovo je cvet partizana koji je umro za slobodu.

Vidi još

• Bandiera rossa
• Fischia il vento
• pesme otpora
• ratne pesme