Acetazolamid
Acetazolamid (Diamoks) je inhibitor karbonske anhidraze koji se koristi za lečenje glaukoma, epoleptičkih napada, idiopatske intrakranijalne hipertenzije, visinske bolesti, cistinurije, i duralne ektazija. On je isto tako diuretik. Acetazolamid je dostupan kao generički lek.[6][7]
(IUPAC) ime | |||
---|---|---|---|
N-(5-sulfamoil-1,3,4-tiadiazol-2-il)acetamid | |||
Klinički podaci | |||
Robne marke | Diamoks | ||
AHFS/Drugs.com | Monografija | ||
Identifikatori | |||
CAS broj | 59-66-5 | ||
ATC kod | S01EC01 | ||
PubChem[1][2] | 1986 | ||
DrugBank | DB00819 | ||
ChemSpider[3] | 1909 | ||
UNII | O3FX965V0I | ||
KEGG[4] | D00218 | ||
ChEBI | CHEBI:27690 | ||
ChEMBL[5] | CHEMBL20 | ||
Hemijski podaci | |||
Formula | C4H6N4O3S2 | ||
Mol. masa | 222.245 g/mol | ||
SMILES | eMolekuli & PubHem | ||
| |||
Farmakokinetički podaci | |||
Poluvreme eliminacije | 3 do 9 sati | ||
Izlučivanje | Renalno | ||
Farmakoinformacioni podaci | |||
Trudnoća | B3(AU) C(US) | ||
Pravni status | POM (UK) ℞-only (SAD) | ||
Način primene | Oralno, intravenozno |
Mehanizam dejstva
urediAcetazolamid je inhibitor karbonske anhidraze. On se koristi u medicini za lečenje umerenih do jakih metaboličkih ili respiratornih alkaloza. On deluje putem ometanja resorpcije bikarbonata (HCO3-) u bubrezima, čime povišava kiselost krvi (i alkalnost urina).
Karbonska anhidraza (CA) katalizuje privi deo sledeće reverzibilne reakcije, u kojoj se ugljen dioksid (CO2) i voda (H2O) konvertuju do karbonske kiseline (H2CO3) i obrnuto:
- CO2 + H2O <--CA--> H2CO3 <--> H+ + HCO3-
Reference
uredi- ↑ Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today 15 (23-24): 1052-7. DOI:10.1016/j.drudis.2010.10.003. PMID 20970519.
- ↑ Evan E. Bolton, Yanli Wang, Paul A. Thiessen, Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry 4: 217-241. DOI:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.
- ↑ Hettne KM, Williams AJ, van Mulligen EM, Kleinjans J, Tkachenko V, Kors JA. (2010). „Automatic vs. manual curation of a multi-source chemical dictionary: the impact on text mining”. J Cheminform 2 (1): 3. DOI:10.1186/1758-2946-2-3. PMID 20331846.
- ↑ Joanne Wixon, Douglas Kell (2000). „Website Review: The Kyoto Encyclopedia of Genes and Genomes — KEGG”. Yeast 17 (1): 48–55. DOI:10.1002/(SICI)1097-0061(200004)17:1<48::AID-YEA2>3.0.CO;2-H.
- ↑ Gaulton A, Bellis LJ, Bento AP, Chambers J, Davies M, Hersey A, Light Y, McGlinchey S, Michalovich D, Al-Lazikani B, Overington JP. (2012). „ChEMBL: a large-scale bioactivity database for drug discovery”. Nucleic Acids Res 40 (Database issue): D1100-7. DOI:10.1093/nar/gkr777. PMID 21948594.
- ↑ Hardman JG, Limbird LE, Gilman AG. (2001). Goodman & Gilman's The Pharmacological Basis of Therapeutics (10 izd.). New York: McGraw-Hill. DOI:10.1036/0071422803. ISBN 0-07-135469-7.
- ↑ Pdr Staff (2009). PDR: Physicians Desk Reference 2010 (Physicians' Desk Reference (Pdr)). Rozelle, N.S.W: Thomson Reuters. ISBN 1-56363-748-0.