Vikramaditya (sanskrit: विक्रमादित्य) (102. pne. - 15. n.e.) bio je legendarni indijski car sa sjedištem u gradu Ujjain, Indija, poznat po svojoj mudrosti, hrabrosti i velikodušnosti. Ime "Vikramaditya" su kasnije preuzeli mnogi kraljevi u indijskoj historiji, među kojima su najpoznatiji Gupta kralj Chandragupta II i Samrat Hem Chandra Vikramaditya (poznat 'Hemu').

Kraljevo ime je na sanskritui tatpurusha, od विक्रम (vikrama) što znači "hrabrost" i आदित्य Āditya, sin Aditija. Jedan od najpoznatijih sinova Aditija ili Adityasa, je bio Surya. bog sunca; dakle Vikramaditya znači Surya, odnosno "(On) čija je hrabrost jednaka Suncu". Također je poznat i kao Vikrama ili Vikramarka (Sanskrit arka što znači Sunce).

Vikramaditya je živio u 1. vijeku pne. Prema navodima Katha-sarita-sagara, bio je sin ujjainskogkralja Mahendraditye iz dinastije Paramara. Taj je navod, međutim, prvi put napisan 12 vijekova nakon njegove smrti. Prema drugim izvorima Vikramaditya se navodi kao predak dinastije Tuar iz Delhija.[1][2][3][4][5]. Legenda također kaže da je Samrat Vikramaditya brinuo u sinu kralja Mahendraditye i hrabro branio teritorije od napada Saka vladar. U kasnijem periodu života je svoju vlast nad Malwom predao čim je njegov nećak i Mahendradityin unuk dovoljno narastao. Tada je nastavio vladati tek dijelom kraljevstva iz Ujjaina.

Sve češće korištenja imena Vikram za hindusku djecom se tumači popularnošću Vikramaditye, kao i dva ciklusa narodnih priča o njegovom životu.

Vikrama Samvat (Vikramska era)

uredi
Glavni članak: Vikrama Samvat

U hinduskoj tradiciji Indije i Nepala se kao kalendar često koristi Vikrama Samvat ili Vikramina era. Za njega se koristi da ju je kralj započeo koristi nakon pobjede nad Sakama godine 56. pne.


Napomene

uredi
  1. Essays on Indian Antiquities by James Prinsep, Edward Thomas, Henry Thoby Prinsep, J.Murray 1858, p250
  2. Pre-Mussalman India by M. S. Nateson, Asian Educational Services 2000, p131
  3. The cyclopædia of India and of Eastern and Southern Asia by Edward Balfour, B. Quaritch 1885, p502
  4. Annals and Antiquities of Rajasthan by James Tod, William Crooke, 1920, p912
  5. Essays on Indian Antiquities, Historic, Numismatic, and Palæographic, of the Late James Prinsep by James Prinsep, Edward Thomas, Henry Thoby Prinsep, Publ. J.Murray, 1858, p157