Variola vera (film)
Variola vera je jugoslovenski igrani film snimljen 1982. godine u režiji Gorana Markovića, a koji se danas smatra jednim od najpoznatijih ostvarenja jugoslovenske kinematografije 1980-ih.
| Variola vera | |
|---|---|
 | |
| Žanr | drama |
| Režija | Goran Marković |
| Producent | Aleksandar Stojanović |
| Scenario | Goran Marković Milan Nikolić |
| Uloge | Rade Šerbedžija Erland Josephson Dušica Žegarac |
| Muzika | Zoran Simjanović |
| Montaža | Vuksan Lukovac |
| Studio | Art film 80 Croatia film |
| Datum(i) premijere | 9. 7. 1982
|
| Trajanje | 110 minuta |
| Zemlja |  SFR Jugoslavija |
| Jezik | srpskohrvatski |
Po žanru je mešavina horora i filma katastrofe, iako je scenario, koji je Marković napisao uz pomoć Milana Nikolića, temeljen na stvarnim događajima, odnosno epidemiji velikih boginja koja je 1972. godine pogodila tadašnju državu[1]. Radnja filma započinje kada kosovski muslimanski hodočasnik na Hadžu na kupi frulicu od čoveka zaraženog velikim boginjama te se i sam zarazi, te prikazuje kako se zaraza počinje širiti u bolnici gde se lečio, a koju vlasti stavljaju pod karantenu.
Film je ne samo pripadao žanrovima neuobičajenima za tadašnju jugoslovensku kinematografiju, nego se isticao i izuzetno mračnim tonom, kao i kritičkim stavom prema tadašnjem establišmentu i vlastima, koji su prikazani kao nesposobni birokrati i kukavice. Posle premijere je, međutim, najveći deo kritika dolazio od prijatelja i rodbine medicinskog osoblja stradalog u epidemiji, a koji su smatrali da se blati njihova uspomena s obzirom da su likovi dr. Grujića i medicinske sestre Slavice (koje tumače Rade Šerbedžija i Vladica Milosavljević) prikazani kao prostaci skloni promiskuitetu. Marković je mnogo godina kasnije objasnio da je ideju za film dobio 1968. godine, još pre izbijanja epidemije, kada ga je sovjetska invazija Čehoslovačke razočarala u komunizam, a što je alegorijski nastojao prikazati kroz ekranizaciju tematski srodnog romana Kuga francskog pisca Albera Kamija.[2]
Goran Marković je za film Variola vera, nagrađen na Festivalu u Vrnjačkoj Banji za najbolji scenario.
Uloge
uredi| Glumac | Uloga |
|---|---|
| Rade Šerbedžija | Doktor Grujić |
| Erland Jozefson | Doktor Dragutin Kenigsmark |
| Dušica Žegarac | Doktorka Marković |
| Rade Marković | Upravnik Čole |
| Varja Đukić | Doktorka Danka Uskoković |
| Aleksandar Berček | Magistar Jovanović |
| Peter Karsten | Epidemiolog iz UN-a |
| Radmila Živković | Medicinska sestra Zaga |
| Vladislava Milosavljević | Medicinska sestra Slavica |
| Semka Sokolović-Bertok | Doktorka Ćirić |
| Bogdan Diklić | Duško |
| Velimir Životić | Ministar u vladi |
| Milo Miranović | Ložač Mile |
| Džemail Maksut | Halil Redžepi |
| Katica Želi | Čistačica |
| Bogosava Nikšić | Radnica na recepciji |
| Ratko Tankosić | Bora - triperaš |
| Slobodan Aligrudić | Drug Vlada |
| Svetolik Nikačević | Akademik Kostić |
| Dušan Bulajić | Vojno lice |
| Toma Kuruzović | Bolnički šofer |
| Minja Vojvodić | Službenik JAT-a |
| Petar Kralj | Doktor Dragutin Kenigsmark (Glas) |
| Mihajlo Viktorović | Epidemiolog iz UN-a (Glas) |
| Vladan Živković | |
| Strahinja Mojić |
Muzika
urediMuziku u filmu je uradio i komponovao poznati srpski kompozitor Zoran Simjanović.[3]
Nagrade i priznanja
uredi- Valensija: Nagrada za scenario i režiju: Goran Marković
- Pula: Zlatna arena za masku: Eržebet Kovač i Julija Beltram
- Zlatna vrata Pule
- Niš: Velika povelja: Semka Sokolović
- Velika povelja: Rade Serbedžija
- Povelja: Dušica Zegarac
- Nagrada za najboljeg debitanta: Varja Đukić[4]
- Vrnjačka Banja: Prva nagrada za scenario: Goran Marković[5]
Povezano
urediReference
uredi- ↑ „40 GODINA OD VARIOLE VERE: Kad je Šerbedžija za flašu viskija pobedio boginje!”. Pristupljeno 15. 3. 2016.
- ↑ „Kako je sniman film Variola vera”. Pristupljeno 15. 3. 2016.
- ↑ „Zoran Simjanovic - Variola vera”. Pristupljeno 15. 3. 2016.
- ↑ „Biografija: Varja Đukić, zvanična internet prezentacija”. Arhivirano iz originala na datum 2016-03-17. Pristupljeno 15. 3. 2016.
- ↑ „NAGRADE”. Arhivirano iz originala na datum 2016-03-17. Pristupljeno 15. 3. 2016.