Srednjovelški jezik
Srednjovelški jezik ili srednjovjekovni velški jezik (velški: Cymraeg Canol, engleski: Middle Welsh, ISO-wlm[1]) je izumrli otočki keltski jezik, jedan od britonskih jezika, danas poznat ponajviše po manuskriptu Mabinogion nastalom tokom 12. - 13. vijeka, koji je kompilacija puno starijih velških mitova i legendi.[2]
| Srednjovelški | ||
|---|---|---|
| Govori se u | ||
| Ukupno govornici | ||
| Jezička porodica | Indoevropski jezici
| |
| Jezički kodovi | ||
| ISO 639-1 | Nema | |
| ISO 639-2 | ||
| ISO 639-3 | wlm | |
| ||
| Napomena: Ova stranica može sadržavati IPA fonetske simbole u Unicodeu. | ||
Srednjovelški jezik koji se govorio po zapadnoj Britaniji u Walesu između 12. i 14. vijeka[1], bio je nastavljač starovelškog jezika, današnji velški je direktni nastavljač srednjovelškog.
Najveća razlika između starovelškog i srednjovelškog desila se u ortografiji uz nestanak nekih fonema.[3]
IzvoriUredi
- ↑ 1,0 1,1 „Middle Welsh” (engleski). LINGUIST List. http://multitree.org/codes/wlm. Pristupljeno 02. 01. 2018.
- ↑ „Middle Welsh” (engleski). University of Sydney. https://sydney.edu.au/courses/units-of-study/2018/clst/clst3614.html. Pristupljeno 02. 01. 2018.
- ↑ „Old and Middle Welsh” (engleski). University of Cambridge. https://docs.google.com/viewer?url=http%3A%2F%2Fpeople.ds.cam.ac.uk%2Fdwew2%2Fold_and_middle_welsh.pdf&pdf=true. Pristupljeno 02. 01. 2018.
Vanjske vezeUredi
- Old and Middle Welsh ((en))