Srednjovelški jezik
Srednjovelški jezik ili srednjovjekovni velški jezik (velški: Cymraeg Canol, engleski: Middle Welsh, ISO-wlm[1]) je izumrli otočki keltski jezik, jedan od britonskih jezika, danas poznat ponajviše po manuskriptu Mabinogion nastalom tokom 12. - 13. vijeka, koji je kompilacija puno starijih velških mitova i legendi.[2]
| Srednjovelški | |
|---|---|
| Regije | Wales |
| Jezična porodica | Indoevropski jezici
|
| Jezični kodovi | |
| ISO 639-1 | – |
| ISO 639-3 | wlm |
 | |
Srednjovelški jezik koji se govorio po zapadnoj Britaniji u Walesu između 12. i 14. vijeka[1], bio je nastavljač starovelškog jezika, današnji velški je direktni nastavljač srednjovelškog.
Najveća razlika između starovelškog i srednjovelškog desila se u ortografiji uz nestanak nekih fonema.[3]
Izvori Uredi
- ↑ 1,0 1,1 „Middle Welsh” (engleski). LINGUIST List. Pristupljeno 02. 01. 2018.
- ↑ „Middle Welsh” (engleski). University of Sydney. Pristupljeno 02. 01. 2018.
- ↑ „Old and Middle Welsh” (engleski). University of Cambridge. Pristupljeno 02. 01. 2018.
Vanjske veze Uredi
- Old and Middle Welsh (en)