|
}}
'''Dragoslav "Dragan" Nikolić''' (pravo ime '''Dragoslav Nikolić''') ([[20.Beograd]], 8.|20. avgusta]] 1943. – -Beograd, 11. marta 2016.) je bio, [[srbija|srpski]] [[glumci|glumac]].
Rođen je u [[Beograd]]u [[20. 8.|20. avgusta]] [[1943]]. godine. ApsoloventApsolvirao jena AkademijeAkademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu.
Filmsku karijeru otpočinjepočeo glavnom ulogom sezonskog radnika labilnog morala koji pogine, a da nije našao svoje mesto u društvu i u životu (značajke i mnogih njegovih kasnijih likova) u filmu ''[[Kad budem mrtav i beo]]'' [[1967]] [[Živojina Pavlović]]a, za koju je (s onom u filmu Tri sata za ljubav, [[1968]], F. Hadžića) nagrađen diplomom na festivalu u Puli [[1968]]. godine. Glumačko sazrevanje, sa nizom uspelih kreacija likova iz svoje generacije, donosidonela mu je [[1985]]. godine [[Oktobarska nagrada grada Beograda|Oktobarsku nagradu grada Beograda]] za „kreativnu sposobnost da uzbudljivo predoči lik veliko psihološkog raspona“ (uloga nasilnika Gare u filmu ''[[Život je lep]]'' B. Draškovića).
Glavne i veće sporedne uloge ostvario je u više od trideset filmova; ističu se još ''[[Horoskop (film)|Horoskop]]'' (B. Drašković, 1969); ''[[Bube u glavi]]'' (M. Radivojević, 1970), ''[[Uloga moje porodice u svetskoj revoluciji]]'' (B. Čengić, 1971), ''[[Mlad i zdrav kao ruža]]'' (J. Jovanović,1971), ''[[Beg (film)|Beg]]'' (M. Radivojević, 1972, Car Konstantin u Nišu), ''[[Kičma]]'' (V. Gilić, 1975), ''[[Nacionalna klasa]]'' (G.Marković, 1979, Car Konstantin), ''[[Ko to tamo peva]]'' (S.Šijan, 1980), ''[[Banović Strahinja film)|Banović Strahinja]]'' (V. Mimica, 1981), gde je za ulogu turskog pljačkaša Alije nagrađen Zlatnom arenom u Puli, ''[[Sezona mira u Parizu]]'' (P. Golubović, 1981), ''[[Nešto između]]'' (S. Karanović, 1983), ''[[Balkan ekspres]]'' (B. Baletić, 1983) i ''[[Obećana zemlja]]'' (V. Bulajić, 1986). NastupaNastupao i u kratkim igranim filmovima te na televiziji; osobitu popularnost kod mlađe publike doneo mu je lik Prleta iz filmova i televizijskih serija ''Otpisani'' (1974) i ''Povratak otpisanih'' (1976) A. Đorđevića, a istaknuo se i u seriji šou programa ''[[Obraz uz obraz]]'', zajedno sa [[Milena Dravić|Milenom Dravić]], koja je i njegova supruga. Kao član Beogradskog dramskog pozorišta i Ateljea 212, u kojem je od 1969. tumačio je više od dvadeset uloga, izgradio je i vrlo uspešnu pozorišnu karijeru. U sezoni 1982/1983 učestvovao je ulogom lopova Vaske Pepela u drami ''Na dnu'' Maksima Gorkog u eksperimentu rumunskog reditelja L. Pintiliea, u pariškom Theatre de la Villem a oitin he gkznui uVille Isusa Hrista, u Majstoru i Margariti M. A. Bulgakova u režiji M. Serbana.
== Filmografija ==
|
