Utika
Za ostala značenja, vidi Utika (razvrstavanje).
Utika (latinski: Utica) je drevni grad koji je bio smješten u današnjem Tunisu, na ušću rijeke Medjerda u Sredozemno more. Osnovan je kao prva fenička kolonija u Sjevernoj Africi - prema navodima nekih antičkih autora - oko godine 1100. pne. Ime mu dolazi od drevne feničke riječi atiq (istovjetne suvremenoj arapskom عُتَيقة) što je doslovno značilo "stari [grad]," za razliku od kasnije kolonije Kartagine, koja je značila "novi grad."[1][2] Zahvaljujući povoljnom geostrateškom položaju i bogatstvu stečeneom trgovinom dugo je vremena održala nezavisnost, ali je do 4. vijeka pne. pala pod uticaj Kartagine. Za vrijeme najamničkog rata je bila jedan od rijetkih gradova koji se nije priključio pobunjenicima, da bi se potom ipak okrenuo protiv Kartagine. Utika je Kartaginu izdala i za vrijeme trećeg punskog rata, a za što su je Rimska Republika|Rimljani nagradili dodjelom većeg dijela teritorije uništene Kartagine. Utika je nakon toga postala jedan od najvažnijih gradova rimske Afrike, te s vremenom postala kolonija, koja je, pak, puno građansko pravo dobila tek u doba Septimija Severa, cara rodom iz tog grada. Godine 439. su je zauzeli Vandali, a 534. Bizantinci. Oko godine 700. su je uništili Arapi.
Današnje ruševine - koja se sastoje od nekoliko vila iz rimskog perioda - su na brdu relativno udaljenom od mora, što je posljedica sedimentacije rijeke Medjerda kroz vijekove.
Fusnote uredi
- ↑ „Archive copy”. Arhivirano iz originala na datum 2014-07-09. Pristupljeno 2009-12-05.
- ↑ פוליביוס, "היסטוריה" (Polybius, "Historiae", translated by: Beyamin Shimron [בנימיו שימרון]; Bialik institute, Jerusalem 1991)p. 102, n. 4.
