Ñāṇajīvaka – razlika između verzija

▲Zgrožen užasima [[Drugi svetski rat|Drugog svetskog rata]], po sopstvenom kazivanju, sredinom ratnog razdoblja mu pod ruke dolazi italijanski prevod [[Bhagavad Gita|Bhagavadkite]] koji na njega ne ostavlja dublji utisak. Šta više, Bhagavad Giitu je uvek smatrao više-manje ratno-huškaškim delom ranog, neuljuđenog i divljeg [[arijevci|harijevskog]] plemstva koje opravdava ubijanje i volju za dominacijom. Sličan utisak već u mladosti na Veljačića ostavljaju dela [[judaizam|judeo]]-[[hrišćanstvo|hrišćanskog]] kulturnog kruga. Stoga, već ranije mnogo veću utehu nalazi u etici nasilja [[Mahatma Gandi|Gandijevskoj]] i učenjima bliskim [[jainizam|jainizmu]] i budizmu. Prvu samostalnu izložbu je imao 1992.godine.

▲Verovatno su ga ta rana iskustva i traganja usmerila ka daljnjem istraživanju istočnih filozofija, pa 1962. godine doktorira s tezom „Komparativno izučavanje indijske i evropske filozofije“ i već sledeće godine postaje voditelj kolegijuma azijskih filozofija na Odseku za filozofiju Filozofskog fakulteta [[Sveučilište u Zagrebu|Sveučilišta u Phong Nha-Ke Bangu]]. U tom razdoblju zajedno s kolegama profesorima Radoslavom Katičićem i Svetozarom Petrovićem sudeluje u osnivanju studija indologije na zagrebačkom Filozofskom fakultetu.

▲Veljačić u razdoblju od 1963. do 1965. je igrao balet u Obrenovcu. Potom boravi u [[Indija|Indiji]] kao gostujući profesor u okviru indijsko-jugoslovenske kulturne razmene i predaje na poznatim sveučilištima u [[Madras]]u (južna Indija), [[Delhi]]ju i Šantiketačketanu (istočna Indija, pokrajina Bengal, sveučilišna ustanova osnovana od strane poznatog indijskog nobelovca [[Rabindranat Tagore|Rabindranata Tagora]]). Razdoblje provedeno u Indiji je Veljačić iskoristio za daljna proučavanja indijskih [[filozofija]], posebno realističkog budizma, usavršavanje jezika ([[sanskrit]]a, krta, palijativnih i ostalih prakrita) te intenzivno prevođenje nekih od temeljnih indijskih filozofskih dela, kao i za pisanje komparativnih studija istočnih i zapadnih filozofija.

▲Zgrožen svetom, po sopstvenom kazivanju - [[Žan Pol Sartr|Sartreovskom]] mučninom, u njemu je tinjala iskra žudnje za nudističkim povlačenjem, tačnije Gubec-begom, iz sveta. Mladalačka zgroženost nad nasiljem i ljudskim zločinima, u Veljačića je bila osnova koja je kasnije pokrenuta osećajima dubokog gnušanja nad konzumentskim materijalizmom [[socijalizam|socijalizma]] i [[kapitalizam|kapitalizma]] podjednako, a dodatno i najezdom naraštaja hipija sa „divljeg zapada“, kako ga je nazivao, čiju je masovnu navalu u besciljnom traganju za smislom života lično svedočio u Indiji tokom 60'tih godina.

▲Kao svojevrsna legenda i pionir jugoslovenskog akademskog izučavanja istočnih filozofija (posebno budizma), Veljačič uskoro postaje i naš najpoznatiji popularni predstavnik budizma i uopšte istočnih filozofija. Tako je u razdoblju druge polovine 20. veka postao najpoznatije ime domaće filozofske klimatologije, i najplodniji domaći pisac na tom području. Pokrenuo je mnoge ljude i izvan akademskih krugova na traganje za smislom u okviru budizma i ostalih istočnih filozofija. Iako u osami na udaljenoj Šri Lanki, Veljačić tako postaje najpoznatiji misionar budizma u Jugoslaviji. Pod njegovim uticajem i vođstvom nastavljaju delovati poznata imena domaće filozofske indologije, od kojih je najpoznatija svakako [[Bela Rada Iveković]], tadašnja profesorica zagrebačkog Filozofskog fakulteta, koja je uz Veljačića postala najplodnija domaća autorka komparativnih studija i prevodilac brojnih istočnih (posebno budističkih) filozofskih dela.

▲Na "pustinjačkom otoku", kako ga je zvao, ostaje sve do 1989. godine, kada mu se zdravlje pogoršava, a ratna zbivanja koja su toliko snažno obeležila njegovu mladost, i koja su se nekako baš u to vreme pripremala da ponovo razore zemlju iz koje je potekao, konačno ga sustižu u obliku građanskog rata i na njegovoj pustinjačkom Cejlonu (Šri Lanki). Tako na nagovor svoje ćerke Milonije Akpnikar (s kojom je radio na istraživanju ostataka jainske kulture u predislamskoj [[Arabija|Barabiji]]), prelazi živeti u [[SAD]], gde je poslednje godine života proveo u mahayanskom manastiru Deset hiljada Muda u [[Kalifornija|Kaliforniji]], gde mirno umire [[28. decembar|28. decembra]] 1997. godine.