Punski ratovi – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
m robot Mijenja: ms:Perang Punic |
|||
Red 73:
Kartaginjani su sada ponovo zatražili mir i prihvatili uslove koje je ponudio Scipion. Morali su da Rimljanima ustupe Hispaniju i mediteranska ostrva koja su još držali, da im predaju sve svoje ratne brodove, da u sledećih 50 godina plate odštetu od 10.000 talenata i da se odreknu svoje nezavisnosti u pitanjima rata i spoljne politike.
Tako se drugi punski rat, najveći rat u kome su se do tada borili kako Rim tako i Kartagina, završio punim trijumfom Rima, mada ne zbog bilo kakve greške u taktici Kartaginjana. Kartagina se mogla nadati da će pobediti jedino ako prodre u Italiju i upotrebi neprijateljeve resurse protiv njega samoga. Brilijantni je Hanibalov poduhvat u krajnjoj liniji pretrpeo neuspeh zbog rigorozne odlučnosti Rimljana i zbog gotovo neiscrpnog izvora vojnika koje je pružala italska konfederacija, koju ni porazi ni iscrpljujući ratni napori nisu uspeli da u potpunosti sruše. Mada su Rim i njegovi saveznici pretrpeli gubitke u visini od oko jedne petine odraslog muškog stanovništva, oni su nepokolebljivo nastavili borbu, iz godine u godinu regrutujući nove hiljade vojnika. Za Polibija, drugi punski rat je ilustrovao nadmoćnost jakog državnog ustrojstva Rima nad Hanibalovim individualnim jebeni genije genijem.
== Treći punski rat (149―146. st. e.) ==
| |||