Istahr – razlika između verzija
preuzeto s hrvatske Wikipedije |
(nema razlike)
|
Verzija na datum 30 april 2010 u 10:13
Istakhr (perz. استخر) je bio antički grad u provinciji Fars u južnom Iranu[1], pet kilometara sjeverno od Perzepolisa[2]. Najveći procvat perzijski je grad doživio u ahemenidsko i sasanidsko doba.
Povijest
Najstariji arheološki pronalasci iz okolice grada datiraju iz 4. tisućljeća pr. Kr., odnosno iz ranog brončanog doba. U doba perzijske dinastije Ahemenida grad se nalazio svega pet kilometara od glavnog grada Perzepolisa, odnosno 30-ak kilometara od bivše metropole Pasargada. Iz tog razdoblja pronađeni su ostaci karakterističnih perzijskih stupova sa životinjskim kapitelima[3]. Nakon Aleksandrovog pohoda na Perzijsko Carstvo grad je razoren, no kasnije je oživio u doba Seleukida koji su ga koristili kao kovnicu, te Parta. Dolaskom dinastije Sasanida koju je uspostavio Ardašir I., Istakhr postaje glavnim gradom Sasanidskog Carstva, no taj status kasnije gubi prebacivanjem sjedišta moći u Ktezifont. Dobro utvrđeni grad se uspio oduprijeti islamskim napadima 644. godine, no šest godina kasnije je osvojen i razoren[3]. Kasnije je obnovljen, no vremenom gubi važnost u korist obližnjeg Širaza. Danas postoje samo ruševine grada, te ostaci zidina veličine 1.400 x 650 metara i jarka koji je bio spojen s rijekom Pulvar[3]. Moderni naziv grada Takht-e Tavoos znači „paunov tron“.