The Last House on the Left (film, 1972) – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
Nema sažetka izmjene |
|||
Red 24:
| released = {{Film date|1972|08|30|df=y}}
| runtime = 84 min. (redovna verzija)<br />91 min. (originalna necenzurirana verzija)
| country = {{
| language = engleski
| budget = 87.000 $<ref>[http://www.dailyfilmdose.com/2009/02/top-ten-low-budget-films-under-500000.html Top Ten Low Budget Films Under $500,000.] Daily Film Dose. pristup 1. IV 2013</ref>
Red 31:
'''''The Last House on the Left''''' ({{jez-sh|Posljednja kuća lijevo}}) je [[SAD|američki]] [[horor film]] snimljen 1972. godine u režiji [[Wes Craven|Wesa Cravena]], kome je to dobio [[cjelovečernji film|cjelovečernji]] debi, poznat po tome što se navodi kao jedan od začetnika [[eksploatacijski film|eksploatacijskog žanra]] [[rape and revenge]].
Nominalna protagonistica je 17-godišnja djevojka Mari Collingwood (čiji lik tumači [[Sandra Peabody]]) koja zajedno sa svojom najboljom prijateljicom Phyllis (koju tumači [[Lucy Grantham]]) odlazi na rock-koncert i, pokušavajući nabaviti [[marihuana|marihuanu]], nabasa na bandu koju vodi Krug (čiji lik tumači [[David Hess]]), sadistički odbjegli zatvorenik. Radnja pokazuje kako djevojke budu otete, odvedene u šumu i podvrgnute okrutnom mučenju i silovanju prije nego što će biti ubijene, ali i kako počionioci, sticajem okolnosti, dođu u dom Collingwoodovih gdje će na njima roditelji ubijene djevojke, shvativši što se dogodilo, provesti nemilosrdnu osvetu.
Craven, koji je prije toga za producenta [[Sean S. Cunningham|Seana S. Cunninghama]] radio na seksplatacijskom pseudodokumentarcu ''[[Together (1971 film)|Togehter]]'' je ideju za osnovni zaplet dobio od daleko poznatijeg [[Ingmar Bergman|Bergmanovog]] crno-bijelog filma ''[[Djevičanski izvor]]'' iz 1960. godine. ''The Last House on the Left'' je originalno zamišljen kao [[hardcore pornografija|hardcore]] [[pornografski film]], ali su tokom produkcije Craven i Cunningham zaključili da će publiku bolje privući sa eksplicitnim nasiljem, nego sa seksom, odnosno na taj način izbjeći probleme sa [[filmska cenzura|cenzurom]]. Film je snimljen sa niskim budžetom, ali je prilikom distribucije korištena izuzetno vješta promotivna kampanja sa sloganom "Da ne padnete u nesvijest, ponavljate u sebi 'ovo je samo samo film'".
Usprkos niskog budžeta i očigledno eksploatacijskog karaktera, ''The Last House on the Left'' je privukao pažnju dijela kritike, prije svega zbog Cravenovog kreativnog pristupa, koji je uključivao ironično korištenje [[pop muzika|pop]] balada kao muzičkog komentara nekih od najuznemiravajućih prizora, kao i humorističke scene koje prikazuju nesposobnog šerifa i njegovog zamjenika između scena eksplicitnog nasilja i tragedije. Uticajni kritičar [[Roger Ebert]] je pohvalio film, a Craven je velikim dijelom temeljem njega izgradio reputaciju jednog od majstora horor-žanra. Promotivna kampanja je, pak, omogućila da film dobije vrlo dobro gledanost, a s obzirom na uloženi novac ostvari i izuzetan profit za producente. Njegov je uspjeh potakao snimanje niza imitacija, odnosno brojnih ostvarenja koja su koristila različitu varijaciju osnovnog zapleta i natjecale se po eksplicitnosti nasilja. Kada je nedugo potom znameniti italijanski ''[[giallo]]'' film ''[[Reazione a catena (film, 1971)|Reazine a catena]]'' prikazivan u SAD, neki od distributera su ga, iako je snimljen ranije i sa njime nema nikakve neposredne veze, reklamirali kao njegov nastavak. ''The Last House on the Left'' je tokom distribucije u brojnim zemljama, uključujući SAD, bio predmetom brojnih cenzorskih zahvata, a neke od scena koje su tada bile izbačene su danas [[izgubljeni film|izgubljene]].
| |||