Marijan Beneš – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
m clean up, replaced: {{JUG}} → {{flag|SFR Jugoslavija}} using AWB |
|||
Red 12:
| mesto_smrti = [[Banja Luka]]
| država_smrti = [[Republika Srpska]], [[BiH]]
| državljanstvo = {{
| visina =
| pozicija =
Red 30:
{{medalja kraj}}
}}
'''Marijan Beneš''' ([[Beograd]]<ref name=nacional>{{cite web|url=http://www.nacional.hr/articles/view/13746/5/|title=Boksački prvak koji se u svom kafiću tukao 15 puta dnevno|publisher=[[Nacional]]|date = 2. 3. 2004.|author=Davor Pašalić|language=hrvatskom}}</ref><ref name=rbo>{{cite web|url=http://www.retiredboxers.org/Where%20are%20they%20now.htm|title=Where are they now? Marijan Beneš|author=Per-Ake Persson|publisher=Retired Boxers Foundation}}</ref>, [[Socijalistička Federativna Republika Jugoslavija|FNRJ]], [[11. jun]] [[1951]]. – [[Banja Luka]], [[4. septembra]] [[2018]]) je bio bosanski [[boks]]er iz [[Banja Luka|Banja Luke]], smatran za jednog od najboljih jugoslovenskih boksera svih vremena. Posle briljantne amaterske karijere i osvojene zlatne medalje na prvenstvu Evrope u boksu [[1973]]. godine održanom u Beogradu, prešao je u profesionalce i osvojio titulu evropskog prvaka u verziji Evropske bokserske unije (EBU) u lako-velter kategoriji [[1979]]. godine. Marijan Beneš se povukao iz boksa [[1983]]. godine posle teške povrede oka.
== Biografija ==
Red 40:
Na Evropskom amaterskom prvenstvu u boksu održanom [[1973]]. godine u [[Beograd]]u osvojio je titulu šampiona Evrope u lako-velter kategoriji. Te godine je proglašen za sportistu godine u izboru lista dnevnog sprotskog lista „[[Sport (dnevni list)|Sport]]“. Ubrzo posle ovog uspeha Beneš se razboleo od [[hepatitis]]a, međutim za njega to nije značio kraj bokserske karijere. Izuzetno uporan i privržen boksu,<ref name=nacional/> odlučio se za nastavak svoje bokserske karijere. Učestvovao je na [[Letnje olimpijske igre 1976.|Olimpijskim igrama 1976.]] u [[Montreal]]u, [[Kanada]] ali je ispao posle druge runde takmičenja.
U profesionalce je prešao [[1977]]. godine i veoma brzo stigao u sam vrh evropskog profesionalnog boksa. U svom gradu [[Banja Luka|Banjoj Luci]] je [[17. mart
Teška povreda oka je uspela ono što žutica nije mogla, okončala je Benešovu boksersku karijeru. Ne zna se tačno iz kog meča je ova povreda proizašla, po nekima [[1983]]. godine u meču protiv Luisa Minčila,<ref name=rbo/> po drugima Beneš je ovu povredu vukao još od [[1979]]. godine, od borbe protiv Sandija Toresa u [[Zenica (Zenica)|Zenici]]<ref name=nezavisne/>. Tokom svoje karijere, Beneš je imao nebrojeno puno povreda neke od njih za koje se zna su dvadeset šest puta slomljene kosti na različitim mestima. Povrede glasnih žica koje su uzrokovale da njegov govor postane tih i spor.<ref name=nacional/>
Red 46:
Beneš je imao ukupno 39 profesionalnih mečeva, od kojih je 32 pobedio (21 meč nokautom) a šest je izgubio (tri nokautom) i jedan meč je boksovao nerešeno. Ukupno je odboksovao 233 profesionalne runde.
Beneš se povukao iz boksa [[1983]]. godine i boksovao je još dva egzibiciona meča tokom devedesetih godina prošlog veka. Živio je u Banjoj Luci, gdje ga je većinom izdržavala njegova sestra Ljiljana. Izdao je knjigu o sportu "Druga strana medalje", a planirao je i da izda još oko 12 naslova.
Uprkos zdravoj dijeti, i redovnim fizičkim aktivnostima, duga karijera boksera poodmaklih godina je imala učinka na njegovo zdravlje. Odbijao je operaciju, iako su ljekari upozoravali da rizikuje smrtonosni moždani udar.<ref>[https://www.slobodna-bosna.ba/vijest/64136/marijan_benes_zivi_u_banjoj_luci_i_tesko_je_bolestan_bivsa_supruga_stana_podijelio_je_ljudima_milione_maraka_a_sada.html]</ref> Preminuo je [[2018]]. godine.
Red 65:
{{Lifetime|1951|2018|Beneš, Marijan}}
[[Kategorija:Jugoslavenski bokseri]]
[[Kategorija:Jugoslavenski olimpijci]]
| |||