Milan Panić – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
proširenje |
|||
Red 52:
Rođen je u [[Kraljevina Jugoslavija|Kraljevini Jugoslaviji]] kao dete vladinog službenika; iako mu je otac umro sa tri godine, odrastao je u porodici koja je pripadala [[srednja klasa|srednjoj klasi]]. Pred kraj [[Drugi svetski rat u Jugoslaviji|Drugog svetskog rata]] se, iako je imao tek 14 godina, priključio [[NOVJ| partizanima]]. Posle završetka vojne službe, upisao je medicinu, a potom biohemiju na [[Beogradski univerzitet|Beogradskom univerzitetu]]. Razočaran u režim [[SFRJ|posleratne Jugoslavije]], 1955. godine je iskoristio svoj [[biciklizam|biciklistički]] talent te 1955. pod krinkom nastupa na međunarodnom takmičenju u [[Holandija|Holandiji]] zatražio i dobio politički [[azil]] u [[Austrija|Austriji]]. Odatle je otišao u [[Zapadna Nemačka|Zapadnu Nemačku]] gde je studirao na [[Univerzitet u Heidelberg|Univerzitetu u Hajdelbergu]], pre nego što je 1956. otišao u [[Kalifornija|Kaliforniju]] gde je radio u laboratorijama preduzeća Keiser Steel i [[University of Southern California|Unverziteta Južne Kalifornije]].
ICN je osnovao 1959. godine u garaži koju je posedovao u [[Los Anđeles]]u sa početnim kapitalom od 200 [[US$|dolara]]. Njena specijalnost je bila sinteza hemijskih preparata za istraživačke laboratorije. 1960-ih se njena aktivnost proširila na farmaciju, pa je tako sa uspehom na tržište izbacila [[L-DOPA]], lek protiv [[Parkinsonova bolest|Parkinskonove bolesti]]. 1972. je ICN proizveo [[ribavirin]], koji će postati jedan od najvažnijih lekova za borbu protiv virusnih bolesti. Panić, koji je zajedno sa svojom kompanijom stekao izuzetno veliki kapital, je od kraja 1980-ih počeo koristiti [[pad komunizma]] i tako stvorene poslovne prilike kako bi otkupljivao farmaceutska poduzeća u bivšim komunističkim zemljama, a što je uključivalo i Jugoslaviju. Godine
Time su stvorene dobre poslovne veze sa režimom [[Slobodan Milošević|Slobodana Miloševića]]. Kada je 1992. godine posle [[raspad SFRJ|raspada dotadašnje Jugoslavije]] formirana SRJ, njen predsednik [[Dobrica Ćosić]] je ponudio premijerski mandat Paniću, koji je to prihvatio te u julu 1992. godine preuzeo dužnost. To se dogodilo nedugo nakon eskalacije [[rat u BiH|rata u Bosni i Hercegovini]], za koje je međunarodna zajednica krivila SRJ kojoj su [[Međunarodne snakcije protiv SRJ|nametnute ekonomske sankcije]]. Panić, koji je u vreme imenovanja imao američko državljanstvo, je postao drugi Amerikanac (posle [[Golda Meir|Golde Meir]]) koji je imenovan za šefa strane vlade; njegovo imenovanje je za cilj imalo poboljšati odnose Srbije i SRJ sa [[Zapadni svet|Zapadom]], odnosno zbog uspešne karijere zapadnog poslovnog čoveka ukloniti percepciju Srbije kao relikta komunističke prošlosti u novoj [[postkomunizam|postkomunističkoj]] Evropi. Panić se na mestu premijera istakao pre svega intenzivnom diplomatskom aktivnošću, odnosno nastojanju da se što pre postigne trajni mir. Ta nastojanja, kao i sklonost za ustupke [[Hrvatska|Hrvatskoj]] i [[Republika BiH (1992-1997)|muslimanskoj]] vladi u Sarajevu, odnosno priznanje [[teritorijalni integritet|teritorijalnog integriteta]] tih država, a u nauštrb separatističkih entiteta [[Republika Srpska|Republike Srpske]] i [[RSK|Srpske Krajine]], su izazvali razilaženje sa Miloševićem.
| |||