Radivojevići

Radivojevići su humska velikaška porodica. Prepoznatljiva je po imenu Radivojevića, mada je njen historijski razvoj uokviren sa nekoliko prezimena vladajućih porodica u dužem nizu bez oznake posebnog roda. To je linija koju čine Bogavčići - Radivojevići - Jurjevići - Vlatkovići.

Prvi poznati predstavnik bio je Bogavac iz 14. vijeka. Bogavac je imao dva sina; Radivoja i Mrdešu Bogavčića. Bogavčev nasljednik u vodstvu porodice bio je Radivoj Bogavčić. Njegov brat Mrdeša Bogavčić nije imao potomke. Radivoj Bogavčić imao je sinove Jurja i Vukića Radivojevića. Liniju vodstva u porodici držao je vojvoda Juraj Radivojević. Daljnja linija vodstva u porodici pripada njegovovom sinu Vlatku Jurjeviću, pa onda Vlatkovom sinu Ivanišu Vlatkoviću. Od 1404. god stalno nose titulu humskih vojvoda.

Poveljom iz 1408. god. koju je izdao kralj Ostoja, Radivojevići su dobili posjede na desnoj obali rijeke Neretve u njenom donjem toku, zapadno do Cetine, u zaleđu Biokova, a na sjeveru do lanca planina Čvrsnica, Raduša Ljubuša. Koliko se zna Radivojevići nisu nikad uspjeli ostvariti svoje planove da dobivene posjede pretvore u oblast (državu), kako je bilo zamišljeno. Među najjače predstavnike porodice spadaju vojvoda Juraj Radivojević i vojvoda Ivaniš Vlatković.

Literatura

• Pavao Anđelić, „Srednjovjekovna župa Velika (Veljci) u humskoj zemlji“, U grupa autora. Srednjovjekovne humske župe, Mostar: 1999., 124
• Vladimir Ćorović, Beograd, novembar 2001 - Istorija srpskog naroda
• Adis Zilić, Tragom povelje bosanskog kralja Dabiše kćeri Stani od 26. aprila 1395. godine, Prilozi Instituta za istoriju 41, Sarajevo 2012, 241-258. [[1]]
• Mihailo Dinić, Odluke vijeća dubrovačke republike, knjiga 2, Srpska akademija nauka i umetnosti, Zbornik za istoriju, jezik i književnost srpskog naroda, Treće odeljenje 21, Beograd 1964.