Dušan Nemanjić – razlika između verzija

== Dušanovo carstvo ==

{{glavni članak|Dušanovo carstvo}}

Kantakuzin je uspeo da [[1347]]. godine postane vizantijski car. On kao i svi učeni Grci Dušana naziva „srpskim kraljem“, jer je smatrao da je u hrišćanskoj vaseljeni jedini car – vizantijski car. Međutim, na Istoku je već odranije postojao [[Bugarska|bugarski]] car, mada se njegova titula na zapadu tretirala kao kraljevska. Protiv novostvorene Srpske patrijaršije bila je [[Vaseljenska patrijaršija|Carigradska patrijaršija]], čiji su mnogobrojni posedi priključeni Srpskoj crkvi. Carigradski patrijarh Kalist je, podstaknut od cara Jovana VI Kantakuzina, bacio anatemu na cara Dušana, patrijarha Joanikija i sve srpsko sveštenstvo i isljučio ih iz zajednice pravoslavnih hrišćana ([[1350]].). Sama anatema bila je više političke nego verske prirode što se vidi iz činjenice da je bačena par godina posle dušanovog krunisanja za cara. Ova anatema je skinuta za vreme [[lazar Hrebeljanović|kneza Lazara]] [[1375]]. godine. Dušan je za svog savladara odredio sina Uroša i dodelio mu titulu kralja. Dušan je, kao car, dodeljivao titule i zvanja. Despoti su postali: Dušanov polubrat [[Simeon Siniša Nemanjić|Simeon (Siniša)]], brat carice Jelene [[Jovan Asen]], potom [[Jovan Oliver]] i [[Ivaniš Berislavić]]. Sevastokratori su postali: muž Dušanove sestre Evdokije [[Dejan (sevastokrator)|Dejan]], otac [[Vuk Branković|Vuka Brankovića]] [[Branko Mladenović]]. Kesari su postali: [[Grgur Golubić]], Dušanov vojskovođa [[Kesar Preljub|Preljub]] i [[Kesar Voihna|Voihna]].