Manastir Orahovica – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
m + brzo brisanje |
preuzeto sa sr.wiki |
||
Red 1:
:''Za istoimeni manastir iz srednjeg vijeka, pogledajte članak [[Manastir Mažići|Orahovica]].''
[[Datoteka:Manastir Orahovica.JPG|desno|mini|320p|Manastir Orahovica]]
'''Manastir Orahovica''' je srpski [[Pravoslavlje|pravoslavni]] [[manastir]] na prostoru [[Eparhija slavonska|Slavonske eparhije]], u podnožju planine [[Krndija|Krndije]]. U istorijskim izvorima pominje se još i pod nazivom '''Remeta''' i '''Duzluk'''. <ref name=autogenerated1>[http://www.skdprosvjeta.com/page.php?id=27 Skd Prosvjeta], Pristupljeno 12. 4. 2013.</ref>
Prvi pomeni manastira pod nazivom Remeta potiču iz kraja [[16. vek]]a. Saborni hram manastira posvećen je [[Sveti Nikola|Svetom Nikoli]] koji je podignut na mjestu starije [[Crkva brvnara|crkve brvnare]]. U prošlosti manastir je bio značajan prepisivački centar. <ref>[http://www.atlantaserbs.com/learnmore/monasteries_and_towns/Slavonija-manastiri.htm Manastiri u Slavoniji], Pristupljeno 12. 4. 2013.</ref>
U vrijeme obnovljenja Pećke patrijaršije, 1557. godine, za patrijarha Makarija Sokolovića, u manastiru Orahovici je sjedište Požeške mitropolije, prvog srpskog pravoslavnog vladičanstva na području Slavonije.
Pri povlačenju krajem XVII vijeka Turci pale manastir Orahovicu i okolna srpska sela a kaluđere i srpski narod ubijaju i progone. Nedugo poslije toga na ruševine svetonikolajevskog manastira dolaze kaluđeri iz manastira Liplja i Stuplja iz Bosne koji ga obnavljaju. Poslije povlačenja turskih hordi novu opasnost po srpski pravoslavni živalj u Slavoniji čini Rimokatolička crkva sa svojim programom unije. Prijetila je opasnost i manastiru Orahovici, ali 1693. godine manastir posjećuje srpski patrijarh Arsenije Čarnojević.
Godine 1758. manastir Orahovica je obnovljen. U vremenu od 1775. do 1777. godine sa južne strane podignut je novi konak. Manastir je oštećen 1804. godine prilikom zemljotresa, a obnovljen je tek 1835. godine u vrijeme igumana Aleksandra Ličinića. Između dva rata, 1938. godine, manastir je generalno obnovljen.
U Drugom svjetskom ratu manastirsko bratstvo zbog opasnosti i pritiska napušta svoje obitavalište. Teofan Dragutinović, manastirski nastojatelj, prije odlaska sakriva najvrednije dragocjenosti manastirske riznice. U toku ljeta 1941. godine grupa muzealaca iz Zagreba pronalazi ih i odnosi u Zagreb gdje su bile sve do 1983. godine, kada su vraćene Eparhiji slavonskoj. Tokom rata u manastirskim konacima smjenjuju se ustaše i domobrani. Partizani su 1943. godine zapalili konake manastira Orahovice.
U poslijeratnim danima manastir je bio u jadnom stanju sve dok nije došao za nastojatelja Milutin Amidžić, koji je u teškim poratnim danima bez državne pomoći vraća život ovoj slavonskoj svetinji.
U vrijeme [[Drugi svetski rat u Jugoslaviji|Drugog svetskog rata]] manastir je opustošen. Tokom [[Rat u Hrvatskoj|ratova na teritoriji bivše SFRJ]] ponovo je stradao [[1991]]. godine kada su ga napustila posljednja dva monaha. Manastir je od tada bez monaštva. <ref name=autogenerated1 />
Dva velika sabora održavaju se svake godine u manastiru Orahovici, na dan Prenosa moštiju svetitelja Nikolaja (22. maja), i na Preobraženje (19. avgusta). U manastiru se i danas čuvaju mošti svete Anastasije.
== Izvori ==
{{reflist}}
[[Kategorija:Manastiri Eparhije slavonske|Orahovica]]
[[Kategorija:Manastiri u Hrvatskoj|Orahovica]]
| |||